Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων». Οι ηλικιωμένοι, πολλές φορές, υφίστανται κακοποίηση μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για τη φροντίδα τους ( συνοδοί, σύντροφοι, σύζυγοι, μέλη της οικογένειας). Η κακοποίηση σε βάρος των ηλικιωμένων έχει πολλές μορφές. Μπορεί να είναι «οικονομική», όταν, δηλαδή, κάποιος (παιδί του ηλικιωμένου, άλλο μέλος της οικογένειας ή φίλος) ελέγχει αποφάσεις που αφορούν οικονομικά θέματα, έχει πρόσβαση στα χρήματά του ή άλλα περιουσιακά στοιχεία, χωρίς τη συγκατάθεσή του. Η κακοποίηση, ακόμα, μπορεί να είναι σωματική (πρόκληση πόνου και τραυματισμού με χαστούκισμα, χτύπημα ή σπρώξιμο), αλλά και κοινωνική. Στην τελευταία, τα ηλικιωμένα άτομα εξαναγκάζονται σε απομόνωση, η οικογένειά τους και οι υπηρεσίες βοήθειας έχουν περιορισμένη πρόσβαση σ΄αυτούς, δεν τους επιτρέπονται οι επισκέψεις και οι κοινωνικές έξοδοι, δεν έχουν πρόσβαση σε πολιτιστικές δραστηριότητες και, τέλος, ελέγχονται τα τηλεφωνήματά τους.
Δυστυχώς, η κακοποίηση των ηλικιωμένων αποτελεί μείζον κοινωνικό πρόβλημα, που είναι πιθανόν να αυξηθεί ακόμα περισσότερο στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού της. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της. Στην Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς, στη χώρα μας τα δεδομένα, που αφορούν περιστατικά κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας, είναι εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς δεν υφίσταται καμία εθνική πολιτική συστηματικής (ή μη) καταγραφής τέτοιων περιστατικών.
Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση περιστατικά κακοποίησης των ηλικιωμένων να μην καταγγέλονται για πολλούς λόγους. Το ηλικιωμένο άτομο μπορεί να φοβάται μήπως διαλυθεί η οικογένειά του, να μην καταλαβαίνει ότι βιώνει κακοποίηση, να αισθάνεται ενοχές και ντροπή, να είναι πεπεισμένος ότι η βία, η κακοποίηση και η παραμέληση αποτελούν φυσιολογικό κομμάτι της οικογενειακής ζωής, να φοβάται ότι, αν ζητήσει βοήθεια, θα έχει ως συνέπεια να μπει σε γηροκομείο και, τέλος, να μη γνωρίζει πού να αποταθεί για βοήθεια. Η κακοποίηση, όμως, ενός ηλικιωμένου είναι μορφή ενδοοικογενειακής βίας και είναι ανεπίτρεπτη!!!
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν με ασφάλεια, χωρίς τον φόβο πιθανής ή και υπαρκτής κακοποίησης, παραμέλησης και εκμετάλλευσης. Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου αποτελούν ποινικό αδίκημα και ότι, όποιος το αντιλαμβάνεται, έχει υποχρέωση να το καταγγείλει. Τις περισσότερες φορές και ο θύτης χρήζει βοηθείας. Έτσι, λοιπόν, αν έχετε υπόψη σας κάποιο είδος κακοποίησης ηλικιωμένου, μπορείτε και πρέπει να επικοινωνήσετε με κάποια αρμόδια υπηρεσία, όπως η «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους» 1065, γιατί ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ, Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
Ζ. Φωτιάδη
Πηγές
https://www.sansimera.gr
https://www.lifelinehellas.gr
https://el.wikipedia.org/wiki
https://www.respectvictoria.vic.gov.au
