Έφτασε πάλι παραμονή των Χριστουγέννων και ο Αι-Βασίλης ετοιμάζεται για το μεγάλο ταξίδι. Φορά την καθαρή στολή του, δένει τους ταράνδους του και φορτώνει τον σάκο με τα δώρα. Είναι έτοιμος να φωνάξει τη μαγική φράση που θα κάνει τους τάρανδους να πετούν, μα…
-Άγιε Βασίλη! Φωνάζει τρομαγμένη η Αγιοβασιλίνα.
-Ωχ! Η πυξίδα μου! λέει ο Αι-Βασίλης ανακουφισμένος που δεν την ξέχασε.
-Πρόσεξε Άγιε Βασίλη! Αν την είχες ξεχάσει δεν θα έφτανες ποτέ στα σπίτια των παιδιών!
Ο Αι-Βασίλης παίρνει την πυξίδα του και…
-Άμπρα κατάμπρα! Το ταξίδι ξεκινά!
Τώρα, το έλκηθρο πετά πάνω από πόλεις και χωριά, πάνω από θάλασσες και λιβάδια, πάνω από λίμνες και χιονισμένα βουνά. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που ο Αι-Βασίλης κοιτά την μαγική του πυξίδα.
-Άμαν! Ρούντολφ! Έκτακτη προσγείωση! Η πυξίδα μάλλον χάλασε!
Ο Ρούντολφ δεν χάνει στιγμή και μαζί με τους υπόλοιπους ταράνδους προσγειώνουν το έλκηθρο σε ένα μέρος χιονισμένο, όπου δεν έμενε κανείς.
-Τώρα; Τι κάνουμε Άγιε Βασίλη; ρωτά ανήσυχος ο Ρούντολφ.
-Δεν έχω ιδέα… Όλα τα παιδιά περιμένουν τα δώρα τους και εμείς είμαστε ακόμα μόνο λίγο πιο έξω από τον Βόρειο Πόλο!
-Τη βάψαμε Άγιε Βασίλη!
-Ρούντολφ, άσε τα λόγια και πήγαινε να ψάξεις μήπως μένει κανείς εδώ κοντά. Εγώ θα προσπαθήσω να φτιάξω την πυξίδα.
Έτσι κι έγινε. Ο Ρούντολφ έψαξε όλη τη γύρω περιοχή και ο Αι-Βασίλης προσπάθησε να φτιάξει την πυξίδα, μάταια βέβαια, αφού δεν είχε ούτε εργαλεία. Έπειτα απο λίγη ώρα, ο Ρούντολφ επιστρέφει.
-Άγιε Βασίλη λυπάμαι… Κανείς δεν μένει εδώ κοντά. Κι από ό,τι βλέπω ούτε εσύ έφτιαξες την πυξίδα. Αναρωτιέμαι τι θα απογίνουν τόσα παιχνίδια.
-Ρούντολφ σταμάτα και κοίτα πίσω σου! Ένας κάστορας! Τρέξε να τον ακολουθήσουμε μήπως μας βοηθήσει!
- Ε! Εσύ! Ναι εσύ, δεν υπάρχει και κανένας άλλος εδώ πέρα! Φωνάζει ο Άγιος Βασίλης δυνατά.
- Ά-α-άγιε Βασίλη; Εσύ; Απαντά σοκαρισμένος ο κάστορας.
-Ναι φίλε μου, χάλασε η μαγική μου πυξίδα και αναρωτιόμασταν μήπως θα μπορούσες να μας βοηθήσεις.
Πριν προλάβει καλά-καλά να ολοκληρώσει, ο κάστορας τον έπιασε από το χέρι και τον οδήγησε στη φωλιά του, όπου είχε τα κατάλληλα εργαλεία.
Την ίδια στιγμή, λίγο πιο μακριά, μια αλεπού που έψαχνε για τροφή, βλέπει κάτι περίεργα φωτάκια. Πλησιάζει και τι να δει;
-Το έλκηθρο του Αι Βασίλη! Τώρα είναι η ευκαιρία μου. Αφού ποτέ δεν μου φέρνει δώρα, θα κλέψω τα δικά του και θα έχω άπειρα παιχνίδια μόνο για εμένα! σκέφτεται η αλεπού.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και η αλεπού είχε μεταφέρει όλα τα δώρα των παιδιών στη φωλιά της..
Στο σπίτι του κάστορα, ο Αι Βασίλης είχε πιάσει ήδη δουλειά με τα εργαλεία, που ήταν ό,τι έπρεπε, για να τελειώσει γρήγορα και να μοιράσει τα δώρα στα παιδιά.
-Ευχαριστώ κύριε κάστορα! Έσωσες τα Χριστούγεννα και χάρη σε εσένα όλα τα παιδιά θα πάρουν εγκαίρως τα δώρα τους. Γι΄αυτό θα σου κάνω ένα δώρο: θα έρθεις κι εσύ μαζί μου στο έλκηθρο, για να μοιράσουμε μαζί τα δώρα. Πώς σου φαίνεται;
-Αλήθεια, Άγιε Βασίλη; Θα έρθω κι εγώ μαζί σου;
-Ναι κάστορα! Αυτή είναι η ανταμοιβή σου!
Έτσι, χαρούμενοι και οι δύο, επέστρεψαν μαζί με τον Ρούντολφ στο έλκηθρο. Μα τι να δουν;
-Τα δώρα! Άγιε Βασίλη τα δώρα! λέει τρομαγμένος ο κάστορας.
-Δεν το πιστέυω… αφού δεν μένει κανείς εδώ. Πώς εξαφανίστηκαν;
-Η αλεπού… αυτή τα πήρε! Είναι η μόνη που μένει εδώ κοντά, όμως δεν ξέρω πού ακριβώς είναι η φωλιά της. Το βρήκα! Τι λέτε να καθίσουμε εδώ και να την περιμένουμε. Συνήθως τέτοια ώρα πεινάει και ψάχνει για φαί. Σε λίγο θα την τσακώσουμε!
-Χμμ.. δεν υπάρχει άλλη λύση, οπότε ας περιμένουμε!
Η αλεπού, είχε ξετυλίξει όλα τα παιχνίδια και έπαιζε με αυτά ασταμάτητα. Όμως, μετά από λίγη ώρα σταματά. Τα είχε ήδη βαρεθεί.
-Μα καλά, τι το ωραίο έχουν πια αυτά τα παιχνίδια; Στη αρχή ενθουσιάζεσαι και μετά τα βαριέσαι.. Ας τα επιστρέψω στο έλκηθρο, κι ας κρατήσω μόνο δύο-τρία. Σκέφτεται η αλεπού.
Ο κάστορας, ο Ρούντολφ και ο Αι-Βασίλης περίμεναν υπομονετικά να τσακώσουν την αλεπού. Ώσπου αυτή εμφανίζεται..
-Εεπ! Σε πιάσαμε αλεπού! Φωνάζει ο Αι-Βασίλης.
-Δεν είναι αυτό που νομίζετε!
-Μπα; Φέρε τα δώρα πίσω και να είσαι σίγουρη πως δεν θα σου φέρω ούτε του χρόνου δώρο! λέει φανερά εκνευρισμένος ο Αι-Βασίλης.
Η αλεπού αφήνει βιαστικά τα δώρα και τρέχει πίσω στη φωλιά της.
-Γρήγορα Αι-Βασίλη! Ξεκίνα, σε λίγο θα ξημερώσει! λέει ο Ρούντολφ ανήσυχος.
-Κάστορα ανέβα και ξεκινάμε! Άμπρα κατάμπρα!
Το έλκηθρο πετά ξανά. Όμως ο Αι-Βασίλης λέει στον κάστορα να ελέγξει τον αριθμό των δώρων, γιατί αυτή η αλεπού…δεν του γέμισε το μάτι.
-Πάρε τη λίστα μου κάστορα και έλεγξέ τα!
Έπειτα από λίγη ώρα…
-Ωχ! Άγιε Βασίλη…Τα δώρα…Λείπουν τρία..
-Το ήξερα! Θα τα κράτησε η αλεπού! λέει εκνευρισμένος ο Αι – Βασίλης.
-Μην ανησυχείς! Έχω πάντα μαζί μου ξύλα και ένα σφυρί, για περίπτωση ανάγκης. Μπορώ να κατασκευάσω με αυτά τα τρία δώρα που λείπουν.
-Για περίπτωση ανάγκης; Ρωτά παραξενεμένος ο Αι-Βασίλης.
-Έτσι κάνουμε εμείς οι κάστορες! απαντά γελώντας ο κάστορας.
-Χα χα! Τελικά καλά έκανα που σε πήρα μαζί μου!
Ο κάστορας έφτιαξε τα τρία δώρα που έλειπαν και το έλκηθρο έφτασε στα σπίτια. Τα δώρα μοιράστηκαν και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Ηθικό δίδαγμα: μην εμπιστεύεστε ποτέ τις αλεπούδες!
Καλά Χριστούγεννα!
Ζωή Κοντογιώργου
