Οι σύγχρονες κοινωνίες μοιάζουν δημοκρατικές και ανοιχτές σε όλους. Υπάρχει η εντύπωση ότι η κοινωνία μας δέχεται όλους τους πολίτες χωρίς να προχωρά σε διακρίσεις σε βάρος τους. Πίσω από αυτό όμως υπάρχουν ολόκληρες ομάδες πληθυσμού που είναι αποκλεισμένες από την κοινωνία.
Η συνύπαρξη των ανθρώπων δεν είναι πάντα ειρηνική και ήρεμη. Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι οι προκαταλήψεις που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ίσοι μεταξύ τους και να έχουν τα ίδια δικαιώματα ανεξάρτητα από την καταγωγή, τη μόρφωση και την οικονομική τους κατάσταση. Όλοι πρέπει να είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, να έχουν ίσες απολαβές στην εργασία τους, να αμείβονται σωστά και να έχουν ιατρική περίθαλψη. Παρόλο που είμαστε ίσοι, ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, έχει διαφορετικό χαρακτήρα, τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής. Επίσης ο καθένας έχει την εθνική του ταυτότητα, το θρήσκευμά του, τις παραδόσεις του, την ιστορία του. Γι “αυτό ο σεβασμός στις αρχές του κάθε ανθρώπου είναι σημαντικός για να λειτουργεί ορθά μια κοινωνία.
Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του φαινομένου μπορεί να παίξει η εκπαίδευση. Μέσω του σχολείου ο μαθητής μαθαίνει να σέβεται το διαφορετικό. Ακόμη θα πρέπει το σχολείο να οργανώνει εκδηλώσεις και δραστηριότητες που θα κάνουν πιο ευαίσθητο το παιδί και θα του δίνουν τη δυνατότητα να βρει τρόπους για να αντιμετωπίσει φαινόμενα ρατσισμού. Επιπλέον ο ρόλος του δασκάλου είναι πολύ σημαντικός γιατί είναι εκείνος που μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές και να τους προσανατολίσει προς τις αξίες της συνεργασίας και της ισότητας.
Συμπερασματικά, ο κοινωνικός ρατσισμός είναι μία μελανή σελίδα των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι ένα φαινόμενο που οδηγεί σε εντάσεις και συγκρούσεις. Σήμερα πιο πολύ από ποτέ είναι ανάγκη να προχωρήσει το κράτος σε μέτρα και ο ίδιος ο πολίτης να αντιδράσει σε τέτοιου είδους φαινόμενα.
Ελένη Τσούτσια
