Ο σκλάβος
Κι η νύφη που τον θάρρησε, τρέχει και του λέγει.
Που σουν αγαπητέ μου άντρα μου, που ήσουν εσύ καλέ μου;
Δώδεκα χρόνια σε έψαχνα μα στα δώδεκα δε σε ήβρα. Συγχώρα με για αυτό που θα θωρείς μα επιλογή άλλη δεν είχα, Με πιαν η μάνα και λέγε πως απάντρευτη θα μείνω. Δεν είχα άλλη επιλογή και το καμα. Μα μη στεναχωριέσαι. Ένα να γνωρίζεις, πως εσύ εσένα θέλω.
Μη μου κλαις Ιουλία μου, χαλάς την ομορφιά σου, Ό,τι έγινε πέρασε και πίσω δε θα έρθει. Είμαι εδώ για σένανε και για της μάνας μου τη χάρη, ας αναστηθεί και ο πατέρας μου να δει τις χαρές της οικογένειας.
Νικήτας