Και το πρωί εσηκώθηκα
να πάω εις το σχολείο,
λουκουμάδες θα τηγανίζαμε
και δεν ήξερα το πότε.
Κάναμε μια ώρα μάθημα,
στατιστική τη λέμε,
ευχάριστο κατά εμέ,
αριθμών και τέχνης πάντρεμα.
Εν τέλει μαζευτήκαμε όλοι μαζί
σαν να πηγαίναμε σε εκκλησιά,
περιμέναμε, μιλάγαμε, το ψυλοκουβεντιάζαμε
και οι λουκουμάδες πουθενά.
«Παιδιά, είναι έτοιμοι» εφώναξε η δασκάλα.
Οι λουκουμάδες, άλλοι μελώθηκαν ,
άλλοι λουστήκανε με λιωμένη σοκολάτα
και ξαφνικά τα πιάτα όλων αδειάσανε.
Ήταν νόστιμοι δε λέω, μα μάθημα μετά σαφώς και δε γινόταν,
έτσι παντομίμα παίξαμε και χάσαμε τα λόγια μας,
αφού αυστηρά απαγορευόταν!
Και τώρα είμαστε εδώ και ελεύθερα γράφουμε
για ότι πριν λίγες ώρες γίνηκε!
Χαλαρή ήταν πράγματι η ημέρα και
καιρός είναι να σας αποχαιρετίσω.
Ας τα πούμε σε μια άλλη πιο γλυκιά μέρα!
Αμήν!