Άλλη μια μέρα δουλειάς στο εργοστάσιο
Άλλη μια προσπάθεια να κατανοήσω τον κόσμο
Έναν κόσμο βυθισμένο στο σκοτάδι
που το φως από τις λάμπες
δεν είναι αρκετό για να φωτίσει
Κι ας μην μου έκαναν ποτέ τη χάρη
να φωτίσω από γνώση
Συνεχίζω να μην είμαι τίποτα,
παρά μια άγνωστη σκοτεινή φιγούρα
Κοιτώντας το κάθε λαμπιόνι
το ξέρω, είμαι σίγουρος
μπορώ μέσα του να ακούσω τη δική μου τη φωνή
μαζί με τις φωνές όλων όσων δούλεψαν στο εργοστάσιο
Να ζητάνε να αναγνωριστούν
Αλλά όλοι τις αγνοούν
Όλοι αιώνιοι ξένοι
