Εκεί που σταμάτησε ο χρόνος …

Ένα βράδυ που δεν ξεχνιέται

Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Ένα τρένο γεμάτο φοιτητές, οικογένειες, ανθρώπους που απλώς ήθελαν να φτάσουν στον προορισμό τους, συγκρούστηκε μετωπικά με ένα εμπορικό τρένο στα Τέμπη. Μια στιγμή ήταν αρκετή για να χαθούν 57 ζωές και να σημαδευτεί μια ολόκληρη χώρα. Αυτή η τραγωδία δεν ήταν ένα απλό δυστύχημα. Δεν ήταν μια «κακιά στιγμή». Ήταν το αποτέλεσμα χρόνιων λαθών, αδιαφορίας και ελλείψεων στο σιδηροδρομικό σύστημα της Ελλάδας.

Τι πραγματικά συνέβη;

Το επιβατικό τρένο Intercity 62 ξεκίνησε κανονικά από την Αθήνα, με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Στην ίδια γραμμή, από την αντίθετη κατεύθυνση, κινούνταν ένα εμπορικό τρένο. Κάπου κοντά στα Τέμπη, λίγο πριν τη σήραγγα, τα δύο τρένα βρέθηκαν στην ίδια ράγα. Όσοι επέζησαν μιλούν για μια τρομακτική σύγκρουση. Τα πρώτα βαγόνια διαλύθηκαν, ξέσπασε φωτιά και πολλοί επιβάτες εγκλωβίστηκαν. Ήταν μια κόλαση… «Ακούγαμε κραυγές, δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα από τον καπνό», έλεγε αργότερα ένας νεαρός που βγήκε από τα συντρίμμια.

Ποιος έφταιγε;

Αρχικά, όλοι έδειξαν ως υπεύθυνο τον σταθμάρχη της Λάρισας. Έκανε λάθος, ναι. Όμως ήταν αυτό το μοναδικό πρόβλημα; Η πραγματικότητα ήταν πιο σκληρή. Το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας λειτουργούσε χωρίς βασικά συστήματα ασφαλείας. Η ηλεκτρονική σηματοδότηση που θα απέτρεπε τη σύγκρουση απλά δεν δούλευε. Οι εργαζόμενοι, λένε, είχαν προειδοποιήσει πολλές φορές για τους κινδύνους, αλλά κανείς δεν άκουγε.

Η οργή του κόσμου

Μετά την τραγωδία η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους. Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν φωνάζοντας «Ποτέ ξανά!». Δεν ήταν απλώς θυμός για το δυστύχημα. Ήταν αγανάκτηση για ένα σύστημα που συνεχώς απογοητεύει τους πολίτες του.

Και τώρα;

Υποσχέθηκαν αλλαγές, καλύτερη ασφάλεια, δικαιοσύνη. Αλλά η εμπιστοσύνη είχε χαθεί. Γιατί να πιστέψει κανείς ότι κάτι θα αλλάξει, όταν τόσα χρόνια τίποτα δεν άλλαξε; Η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν απλώς ένα δυστύχημα. Ήταν μια υπενθύμιση του πόσο εύκολα μπορεί να χαθούν ζωές, όταν η αδιαφορία κυριαρχεί. Και το ερώτημα που μένει είναι: μάθαμε κάτι ή θα περιμένουμε την επόμενη τραγωδία;

Αλέξανδρος Μανούσης

 

Ανάγνωση ποιήματος με τίτλο «Σώπα, μη μιλάς», του Τούρκου ποιητή Αζίζ Νεσίν, από τον εκπαιδευτικό του σχολείου μας κ. Γιώργο Αγγέλη

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης