του Φίλιππου Φραγκογιάννη
«Ο Τελευταίος των Μοϊκανών»
Του Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ
«Ο Τελευταίος των Μοϊκανών» είναι το διασημότερο μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ και εκδόθηκε πρώτη φορά το 1826. Η μετάφραση και διασκευή για παιδιά, η οποία παρουσιάζεται εδώ, έγινε από τη Μαρία Παππά για τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος το 2001.
Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1757, την εποχή του αγγλογαλλικού πολέμου, στην περιοχή του ποταμού Χάντσον στη Βόρεια Αμερική. Μια μακρινή εποχή, πριν από την αμερικανική επανάσταση, τότε που οι Άγγλοι και οι Γάλλοι πολεμούσαν για την κατάκτηση ή διατήρηση απέραντων εκτάσεων της Αμερικής. Ήρωας της ιστορίας είναι Το Μάτι του Γερακιού, ένας λευκός κυνηγός, που έχει βρει καταφύγιο στον πολιτισμό των Ινδιάνων προσπαθώντας να ξεφύγει από την απάτη και την ψευτιά του πολιτισμού των λευκών. Το Μάτι του Γερακιού συνοδεύει δύο αδερφές, την Κόρα και την Άλις που είναι κόρες του στρατηγού Μονρό, μέσα από την επικίνδυνη περιοχή των Ινδιάνων για να βρουν τον πατέρα τους. Στη δύσκολη αυτή αποστολή τον βοηθούν ο Τσινγκατσγκούκ και ο γιος του, ο Ούνκας, που είναι οι τελευταίοι της φυλής των Μοϊκανών. Η περιπέτειά τους τελειώνει με αναπάντεχο και θλιβερό τρόπο κρατώντας τον αναγνώστη καθηλωμένο. Πρόκειται για μια συγκινητική ιστορία που τονίζει τις διαχρονικές αξίες του ηρωισμού, της αυτοθυσίας και της πραγματικής φιλίας. Περιγράφει έναν τρόπο ζωής και έναν κώδικα τιμής που πλέον έχει εκλείψει αλλά μιλάει ακόμα στις καρδιές των ανθρώπων. Γι’ αυτό «ο Τελευταίος των Μοϊκανών» εξακολουθεί να ελκύει τους αναγνώστες μέχρι και σήμερα. Ενδεικτικό της απήχησής του είναι το γεγονός ότι αποτέλεσε τη βάση για την ομώνυμη ταινία του σκηνοθέτη Μάικλ Μαν που βγήκε στους κινηματογράφους το 1992 με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερης μουσικής και έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία.
Ο Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (James Fenimor Cooper, 1789-1851) είναι ο πρώτος σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη Κούπερσταουν, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά για τους Ινδιάνους της Αμερικής που αργότερα αποτέλεσαν το βασικό υλικό για τα πρώτα περιπετειώδη μυθιστορήματά του. Άλλα σημαντικά μυθιστορήματα του Κούπερ είναι: Ο Κατάσκοπος (1821), Ο Ανιχνευτής (1840), Ο Ερυθρόδερμος (1846). Πεθαίνοντας το 1851, ο Κούπερ άφησε πίσω του σημαντικό έργο που εκτιμήθηκε τόσο από τους συμπατριώτες του όσο και από σπουδαίους Ευρωπαίους συγγραφείς όπως οι Μπαλζάκ, Τολστόι και Κόνραντ.
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
«… Οι δύο Μοϊκανοί άφησαν τα τόμαχοκ και τα μαχαίρια τους και άρχισαν να ετοιμάζονται με ηρεμία, για να υποδεχτούν τον θάνατο. Ο Τσινγκατσγκούκ έβγαλε το φτερό από τα μαλλιά του και τα χτένισε, ώστε να είναι έτοιμα για τον εχθρό που θα του έπαιρνε το σκαλπ. – Εγώ είμαι λευκός, είπε ο κυνηγός, και δεν αντιμετωπίζω στωικά τον θάνατο. Θα πεθάνω χωρίς μεγάλες προετοιμασίες…»
«… Οι πιο σημαντικοί αρχηγοί πλησίασαν τον πατριάρχη* και δέχονταν την ευλογία του… Μόνο σε όσους άξιζαν επιτρεπόταν να τον πλησιάσουν. Οι νεότεροι ήταν ευχαριστημένοι και μόνο που μπορούσαν να βλέπουν από κοντά μια τόσο σεβάσμια μορφή…» (*τον Ταμενούντ, τον υπέργηρο αρχηγό της φυλής Ντελαγουέρ)
«… Όχι, Τσινγκατσγκούκ, δεν είσαι μόνος. Μπορεί να έχουμε διαφορετικό χρώμα, αλλά θα πορευτούμε στα ίδια μονοπάτια, είπε γεμάτος αγάπη το Μάτι του Γερακιού και του έσφιξε το χέρι….»
Το βιβλίο που περιγράφεις φαίνεται πολύ ωραίο και ενδιαφέρον, ώστε κάποιος να το αγοράσει.
Η περιγραφή του βιβλίου σου μου κίνησε το ενδιαφέρον ώστε να το αγοράσω, το όμορφο λεξιλόγιο και ο τρόπος που θέτεις την υπόθεση. Επιπρόσθετα, έχω διαβάσει κι άλλο βιβλίο του συγγραφέα και μου άρεσε. Μπράβο!
Αυτό το βιβλίο που περιγράφεις είναι όντως πολύ ωραίο γιατί το εχω διαβάσει και εγω. Ο τρόπος που το περιγράφεις ειναι πλουσια εμπλουτισμένος με πληροφορίες για να κινήσει το ενδιαφέρον κάποιου για να το αγοράσει.