Η Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου. Στις 19 Μαΐου 1919, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου και δρομολόγησε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, η οποία έγινε στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων κατά των Δυτικών (Αγγλογάλλων, Ιταλών, Ελλήνων), που κατείχαν εδάφη της Μικράς Ασίας.
Η εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου έγινε κυρίως στην περίοδο 1914-1923 και σε αυτή την περίοδο υπολογίζεται ότι έχασαν την ζωή τους περίπου 350.000 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου. Συνολικά καταστράφηκαν 815 κοινότητες,1134 εκκλησίες,960 σχολεία και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Οι τρόποι εξοντώσεις των Ελλήνων Ποντίων από το κίνημα των Νεότουρκων ήταν η εξάντληση από τις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα, η εν ψυχρώ δολοφονίες, ενώ όσοι επέζησαν από όλα αυτά έγιναν πρόσφυγες και ένα σημαντικό κομμάτι από αυτούς πέθαναν στον δρόμο για την Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν τις επιμέρους κατά τόπους διώξεις ως τμήματα μιας ενιαίας πολιτικής για την Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής και γενικότερα των Χριστιανών που κατοικούσαν στη Μικρά Ασία, καθώς παράλληλα με την Γενοκτονία των Ποντίων πραγματοποιήθηκαν και οι Γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Η Γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίζεται επίσημα από κράτη, όπως η Κύπρος,η Αρμενία, η Σουηδία, ο Καναδάς και ορισμένες πολιτείες της Η.Π.Α. Επίσης, η Ποντιακή Γενοκτονία έχει οριστεί και αναγνωριστεί από την Διεθνή Ένωση Μελετητών. Τέλος να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή έφτασαν περίπου 400.000 Έλληνες Πόντιοι και με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου Ελληνικού κράτους εκείνης της εποχής.
Γράφει ο Θωμάς Χατζηγιαννακίδης Γ4
Διαδίκτυο
