Στην αρχή της σχολικής χρονιάς στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄ Γυμνασίου ασχοληθήκαμε με την ποίηση και ειδικότερα με τα Θαλασσινά τραγούδια του Δροσίνη προσπαθώντας να κάνουμε πιο ομαλή τη μετάβασή μας στη νέα σχολική πραγματικότητα. Αυτό το ποίημα αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης των μαθητών και των μαθητριών μας! Τώρα, στο τέλος της σχολικής χρονιάς μεταφερόμαστε και πάλι μέσα από τις ζωγραφιές των παιδιών σε μία καλοκαιρινή διάθεση! Έτοιμοι να υποδεχθούμε και πάλι το καλοκαίρι που σημαίνει και το τέλος των σχολικών μαθημάτων!
Γλυκά φυσά ο μπάτης,
η θάλασσα δροσίζεται,
στα γαλανά νερά της
ο ήλιος καθρεφτίζεται·
και λες πως παίζουν μ’ έρωτα
πετώντας δίχως έννοια
ψαράκια χρυσοφτέρωτα
σε κύματ’ ασημένια.
Στου καραβιού το πλάι
ένα τρελό δελφίνι
γοργόφτερο πετάει
και πίσω μάς αφήνει.
και σαν να καμαρώνεται
της θάλασσας το άτι
με τους αφρούς του ζώνεται
και μας γυρνά την πλάτη.
Χιονοπλασμένοι γλάροι,
πόχουν φτερούγια ατίμητα
και για κανένα ψάρι
τα μάτια τους ακοίμητα,
στα ξάρτια τριγυρίζοντας
ακούραστοι πετούνε
ή με χαρά σφυρίζοντας
στο πέλαγος βουτούνε.
Και γύρω καραβάκια
στη θάλασσ’ αρμενίζουν
σαν άσπρα προβατάκια
που βόσκοντας γυρίζουν
με χαρωπά πηδήματα
στους κάμπους όλη μέρα,
κι έχουν βοσκή τα κύματα,
βοσκό τους τον αέρα.
Λ. Πολίτη, Ποιητική Ανθολογία, τόμ. 6, Δωδώνη
