Κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία, διαφορετική και ξεχωριστή η μία από την άλλη. Η μουσική υπάρχει στις ζωές των ανθρώπων για να τους ταξιδεύει, να τους μεταφέρει, από εποχή σε εποχή και να τους γαληνεύει. Δεν είναι συγκινητικό το ότι πίσω από κάθε τραγούδι κρύβεται μια ιστορία;
Ο Χρήστος Θηβαίος αφηγείται σε συναυλία του: «Ανάμεσα στα πολύ προσωπικά μου γραπτά βρίσκω ένα κείμενο, δεν ξέρω ποιανού είναι, είναι δακτυλογραφημένο, ενώ εγώ γράφω πάντα χειρόγραφα. Βλέπω το κείμενο και καθώς αρχίζω να μελοποιώ, μου αρέσει, αισθάνομαι υπέροχα. Αρχίζω, όμως, να έχω ενοχές, είναι ανυπόγραφο. Ξεκινάω και παίρνω τηλέφωνο τον Οδυσσέα τον Ιωάννου γύρω στις 00:15 το βράδυ, του λέω ”Μου είχες δώσει κάτι στίχους, τους έκανα τραγούδι” και μου ζητάει να παίξω. Τελειώνοντας ακούω να μου λέει: ”Ρε σύ, είναι παρά πολύ ωραίο», εγώ παίρνω θάρρος, νιώθω ανακούφιση και συμπληρώνει: ”Ναι, αλλά δεν είναι δικό μου». Συνεχίζω παίρνοντας τηλέφωνο την Φωτεινή Λαμπρίδη, η οποία έχει γράψει πολλά τραγούδια για τον Σωκράτη τον Μάλαμα, της λέω: ”Φωτεινούλη, συγγνώμη που ενοχλώ τέτοια ώρα” …είχε πάει μια και, ”μου είχες γράψει κάτι στίχους, τους έκανα τραγούδι, θέλω να δω, εάν σου αρέσει“, τελειώνοντας ακούω ”Χρηστάκο μου, παρά πολύ ωραίο, αλλά δεν είναι δικό μου”. Αρχίζω να απορώ, παίρνω τηλέφωνο την Αρλέτα, η ώρα είχε πάει τρεις παρά, σηκώνοντας το μου λέει: ”Ελπίζω να έχεις κάτι πολύ σημαντικό να μου πεις, τέτοια ώρα που με παίρνεις”, της εξιστορώ και περιμένει να ακούσει το τραγούδι. Δέχομαι συγχαρητήρια και η ίδια σχολιάζει πως γράφω ακριβώς έτσι, όπως ξεκίνησα, ενημερώνοντας με πως δεν είναι δικό της. Ο χρόνος πίεζε, ο δίσκος έπρεπε να βγει, «οι πέτρινοι κήποι». Βγαίνει ο δίσκος υπογράφοντας την μουσική ο Χρήστος Θηβαίος ενώ τους στίχους: ο άδηλος, διότι δεν είναι ανώνυμος, όνομα έχει, είναι άδηλος γιατί δεν έχει υπογραφή. Περνάνε, δεν περνάνε δυο μήνες, δέχομαι κι εγώ με τη σειρά μου ένα τηλεφώνημα. Ήμουνα στο ”Σταύρο του Νότου”, βγαίνω έξω για να μιλήσω στο τηλέφωνο, το σηκώνω και ακούω ”Γεια σου Χρήστο, είμαι ο άδηλος». Τελικά, οι στίχοι ανήκουν στον κύριο Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον ηθοποιό!
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος σε συνέντευξη με τον Χρήστο Θηβαίο δηλώνει: «Γράφοντας ήθελα να νιώθω ότι διοχετεύω κάπου όλη αυτή την ενέργεια. Στο στρατό όταν ήμουνα έγραφα στίχους, όπως και το ας χαθείς στη σκοπιά το έγραψα. Θυμάμαι που είχα έρθει σπίτι σου στα Εξάρχεια, σου είχα δώσει τους στίχους λέγοντας σου, εάν ποτέ θελήσεις να τους κοιτάξεις. Έτσι κι αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να σε ρωτήσω τι έκανες.»
Κλείνοντας την συνέντευξη εξιστορείται ο ίδιος ο ηθοποιός από την μεριά του, την εμφάνιση του «αδήλου»: «Ήμουνα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με την υπέροχη Ειρήνη Ιγγλέση, και της λέω ”Ειρήνη μου, θα σου εκμυστηρευτώ κάτι αλλά μην το πεις στο Χρήστο. Το «Ας χαθείς», εγώ το έγραψα”. Με το που της το είπα, μου λέει ”Είσαι τρελός; Ξέρεις πόσο καιρό σε ψάχνει;” και σε παίρνει κατευθείαν τηλέφωνο, ήταν μαγικό!
Την ιστορία μας την μεταφέρει η Πέρη Μπούρου
Παρακολουθήστε την παρακάτω συνέντευξη που αναφέρεται στην ιστορία που κρύβεται πίσω από τους στίχους του τραγουδιού «Ας χαθείς»
Ακούστε το τραγούδι «Ας χαθείς» και ταξιδέψτε!
