Η Ολυμπιακή φλόγα αντιπροσωπεύει πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένης της αγνότητας και της προσπάθειας για τελειότητα. Το άναμμα της Ολυμπιακής φλόγας είναι μια πρακτική που συνεχίζεται από τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όλα ξεκινούν από τον αρχαίο χώρο της Ολυμπίας στην Ελλάδα, όπου μια φλόγα ανάβει στον ναό της Ήρας στην Ολυμπία από τις ακτίνες του ήλιου που αντανακλώνται από έναν κυρτό καθρέφτη και στη συνέχεια κρατιέται αναμμένη μέχρι το κλείσιμο των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ένα από τα σύμβολα του Ολυμπιακού Κινήματος με οικουμενική σημασία και απήχηση. Η τελετή αφής και η λαμπαδηδρομία που ακολουθεί είναι σύγχρονη προσθήκη αφού κατά την αρχαιότητα γίνονταν λαμπαδηδρομίες σε ορισμένες γιορτές αλλά όχι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η ιδέα μιας Ολυμπιακής Φλόγας να καίει από την έναρξη των αγώνων μέχρι το κλείσιμο εισήχθη για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ, όπου άναψε φωτιά στον πύργο του σταδίου, αν και δεν αναλήφθηκε λαμπαδηδρομία. Η πρώτη λαμπαδηδρομία διεξήχθη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.
Φέτος ο Έλληνας υδατοσφαιριστής Ιωάννης Φουντούλης, ήταν ο τελευταίος σε μια μακρά σειρά λαμπαδηδρόμων, χρησιμοποίησε τη φλόγα για να ανάψει ένα καζάνι στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Από εκεί, παραδόθηκε στον επικεφαλής του Paris 2024 Tony Estanguet( Γάλλος κανοείστας σλάλομ και τρεις φορές Ολυμπιονίκης).
Ακολούθησαν μερικές στιγμές αγωνίας καθώς οι βοηθοί προσπαθούσαν να ανάψουν το φανάρι που θα μεταφέρει τη φλόγα στη Γαλλία.«Θέλει να μείνει στην Ελλάδα», αστειεύτηκε ο Estanguet.
Με ασφάλεια στο φανάρι, η φλόγα αναχώρησε για τη Γαλλία με ένα ιστιοφόρο του 19ου αιώνα στη Μεσόγειο Θάλασσα, για να φτάσει στην ξηρά 12 ημέρες αργότερα στο νότιο λιμάνι της Μασσαλίας.
