Οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών συνθέτουν ένα φαινόμενο, το οποίο έχει τις ρίζες του στο παρελθόν και εκτείνεται έως και σήμερα. Γίνεται αισθητό σε όλους του τομείς της κοινωνικής ζωής, αλλά ιδιαίτερα στον ανταγωνιστικό χώρο της εργασίας.
Ανεξάρτητα από την νομικά θεσμοθετημένη ισότητα των δύο φύλων, όσον αφορά την επαγγελματική εξέλιξη και την αμοιβή, καθημερινά παρατηρούνται διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών ,αναφορικά με την ύπαρξη ίσων ευκαιριών στον χώρο εργασίας. Επομένως η επαγγελματική θέση της γυναίκας χαρακτηρίζεται ακόμη και σήμερα, από αντιφάσεις και αδιέξοδα , επειδή δεν προεξοφλείται στην καθημερινή πρακτική η ισότιμη πρόσβαση και εξέλιξη των δύο φύλων στην αγορά εργασίας.
Επίσης, σε αρκετές περιπτώσεις στο εργασιακό περιβάλλον, η εργαζόμενη γυναίκα αντιμετωπίζεται, τόσο από τους ιεραρχικά προϊσταμένους, όσο και από τους συναδέλφους της, με προκατάληψη, δυσπιστία και επιφυλακτικότητα ως προς τις γνώσεις της και τις ικανότητές της. Οι έντονες διαφοροποιήσεις των εργασιών κατά φύλο, παγίωσαν έναν αυθαίρετο διαχωρισμό των θέσεων εργασίας σε «ανδρικές» και «γυναικείες». Έτσι λοιπόν υπάρχουν συγκεκριμένοι τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και απασχόλησης , οι οποίοι κυριαρχούνται συνήθως από γυναίκες, όπως οι κοινωνικές υπηρεσίες, τα παραϊατρικά επαγγέλματα και η εκπαίδευση. Αντίθετα στα κατασκευαστικά επαγγέλματα , στην βιομηχανία και στις μεταφορές , έχουν μεγαλύτερη διείσδυση οι άντρες.
Επιπλέον οι γυναίκες συγκριτικά με τους άντρες κατέχουν θέσεις εργασίας με ελάχιστη αυτονομία, χαμηλότερο γόητρο, λιγότερη εμπλοκή σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ενώ εποπτεύονται κυρίως από άντρες. Από την άλλη, οι άντρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες σε σύγκριση με τις γυναίκες να καταλάβουν θέσεις Διευθυντών και τριπλάσιες ευκαιρίες για θέσεις Γενικών Διευθυντών. Τέλος οι γυναίκες απορροφήθηκαν κυρίως σε κακοπληρωμένα επαγγέλματα.
Η ανισότητα και η αδικία, που υφίσταται η γυναίκα στο εργασιακό περιβάλλον, δεν είναι αποτέλεσμα του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και της ελλιπούς επαγγελματικής γνώσης σε σύγκριση με το εργατικό δυναμικό των αντρών. Αντίθετα, συχνά η γυναίκα υπερέχει μορφωτικά και επομένως η ανισότητα και η αδικία που υφίσταται είναι αποτέλεσμα της διαφορετικής, υποδεέστερης κοινωνικής αντιμετώπισής της λόγω φύλου.
Κύδρος Βασίλειος Β1
