Η γωνιά της ποίησης : Διάλογος ψυχής

ΑΠΟ: ΓΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - Απρ• 08•15

Διάλογος ψυχής

 

Τέσσερις τοίχοι κι ένα απέραντο κενό.

Μονάχα μια σκιερή γκρίζα όψη,

Γονυπετής λικνίζεται στο βάθος πλάι σε μια σκοτεινή ηλιαχτίδα.

Μαύρο και πικρό το δάκρυ,

Δίκοπο μαχαίρι που ματώνει ανελέητα την ψυχή.

Και η ψυχή αργοπεθαίνει κλειδωμένη στου μυαλού τα υπόγεια.

Κι όλο βρέχει εδώ, σ’ αυτή την ερημική πλατεία

Μια ερυθρή βροχή απ’ τα βάθη του ουρανού της.

Τα κλαδιά στο δέντρο της καρδιάς άδεια και γεμάτα πόνο.

Κάποτε φαινόταν ο ουρανός,

Κάποτε κοιτούσα στο άπειρο.

Κι ήταν τα όνειρά μου χρώματα

Που ξεχύνονταν απ’ της καρδιάς τα βάθη βάφοντας γη και ουρανό.

Τώρα, ένας γκρίζος καμβάς,

Τα χρώματα σκεπάστηκαν με το μελάνι της λήθης.

Κι αυτά, σα μια κόκκινη μπογιά,

Που σα χείμμαρος ορμητικά επιτίθεται να σβήσει το σκοτάδι,

Να διαλύσει τη σιωπή που κυριεύει.

Μα σα κλείσουν τα μάτια,

Ένα μεγάλο κύμα φωτός πλημμυρίζει τα άδυτα

Κι όλα γεμίζουν ζωή.

Σαν απλώνω το χέρι, αυτό αγγίζει το άπειρο.

Η ψυχή μου φορά τα λευκά της φτερά

Κι αυτά την κάνουν ένα με το γαλάζιο μανδύα του ουρανού.

Τα όνειρα είναι μια λάμψη που δίνει ζωή.

Σφιχτά τα βαστώ στα χέρια μου, ποτέ δε θα τ’ αφήσω.

Με τα βλέφαρα κλειστά θα ξεγλιστρώ από τη δίνη της πραγματικότητας.

Τα μάτια της ψυχής βλέπουν τα αφανέρωτα.

Μαρία Γ.

hss2

3 Comments

  1. Ο/Η Γιολαντα λέει:

    Μπραβο στη Μαρια πολυ με συγκινησε το ποιημα σου!! Κοριτσι μου δε σε γνωριζω αλλα ειμαι σιγουρη οι γονεις σου ειναι πολυ περηφανοι για σενα! Μπραβο σου κοριτσι μου!!

  2. Ο/Η Αννα Κ λέει:

    Α ρε Μαρακι!!!! Μπραβο κι απο μενα!! Δε σε ξεχασα:D

  3. Ο/Η Γιολαντα Χ. λέει:

    Μπραβο Μαρακι!

Σχολιάστε

Top