Άρθρο της Αθηνάς Παπαγιάννη
Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου παρατηρήθηκε μία έλλειψη ενδιαφέροντος σχετικά με την ιστορία, ιδιαίτερα σε άτομα μικρότερων ηλικιακών ομάδων. Ωστόσο το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί και στα σχολεία, όπου το μάθημα της ιστορίας παραμελείται από τους μαθητές. Έτσι προκύπτει το εξής ερώτημα, γιατί διδασκόμαστε την ιστορία;
Η ιστορία, είτε με τη μορφή μαθήματος, είτε ως πηγή πληροφοριών για παλαιότερα έτη, αποτελεί ένα αντικείμενο μελέτης υψίστης σημασίας, καθώς είναι η πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού. Μέσα από την ιστορία διαφαίνεται ο πολιτισμός, τα ήθη και τα έθιμα αλλά και παλαιότερες αξίες τις οποίες πρέσβευαν οι πρόγονοι των σημερινών ανθρώπων, και συνέβαλαν στη διαμόρφωση νέων εκσυγχρονισμένων αξιών. Επιπλέον, μέσα από την ιστορία αναπτύσσεται εθνική συνείδηση η οποία αποτελεί ένα επιθυμητό αγαθό, καθώς επιτυγχάνεται η απόκτηση εθνικής ταυτότητας. Ακόμη, μέσω της διδασκαλίας της ιστορίας τα άτομα πληροφορούνται και συγχρόνως αποκτούν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις παλαιότερες εποχές. Συνεπώς, οι άνθρωποι σέβονται τους προγόνους τους και καταβάλλουν συνεχείς προσπάθειες ώστε να μην αλλοιωθεί ο πολιτισμικός πλούτος της χώρας τους. Επομένως με την εκμάθηση τις ιστορίας διατηρούνται αναλλοίωτα τα δομικά στοιχεία μιας σύγχρονης κοινωνίας, όπως οι κανόνες, οι θεσμοί, οι αξίες και οι συνήθειες, που επηρεάστηκαν από γεγονότα παλαιότερων εποχών.
Τέλος, η εκμάθηση της ιστορίας παίζει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, διότι τα γεγονότα των παλαιότερων χρόνων επηρέασαν τη σύγχρονη κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό. Για αυτό τον λόγο η ιστορία θα πρέπει να αποτελεί ένα πρωτεύων μάθημα και να μην θεωρείται περιττή και ανούσια μάθηση από τους μαθητές.
