Τα ωράρια εργασίας ήταν πολύ μεγάλα (12-14 ώρες). Υπάρχουν μαρτυρίες εργατών που λένε ότι θυμούνται νύχτα να πηγαίνουν και νύχτα να γυρνάνε. Οι δραχμές που έπαιρναν ήταν 17 τα πρώτα χρόνια και με την πάροδο του χρόνου πήγαν στις 24. Πληρώνονταν κάθε 15 μέρες.

   Και πήγαμε με 17 δραχμές μεροκάματο. Κάθε 15 μέρες πληρωνόμασταν. Σιγά σιγά μας το έκαναν 24 δραχμές. Πού να φτάσουν τα χρήματα! Γιατί μόνο ο μπαμπάς μου στο εργοστάσιο με 40 δραχμές κι εγώ με 24 και: «πληρώθηκες,κορίτσι μου,να πληρώσουμε τον μπακάλη;». Και δεν ήμασταν μόνο εμείς, ήταν ας πούμε το 90%. Έτσι ζούσαμε τότε. 

Από το 1932 μέχρι το 1936 πραγματοποιούνταν διαμαρτυρίες για να δουλεύουν 8 ώρες την ημέρα και το 1937 οι εργάτες το πέτυχαν.