Ένα ηλιόλουστο πρωινό του περασμένου Οκτώβρη ξεκινήσαμε από το σχολείο με προορισμό το δάσος της Καισαριανής. Στην εκδρομή συμμετείχαν όλα τα παιδιά του σχολείου υπό την επίβλεψη αρκετών καθηγητών. Η ικανοποίηση ήταν φανερά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο το δικό μου αλλά και των άλλων παιδιών καθώς αφήσαμε πίσω μας τις τάξεις του σχολείου και οδεύαμε για έναν πρωινό περίπατο στον Υμηττό.

Η διαδρομή δεν ήταν τόσο μεγάλη και κουραστική με αποτέλεσμα να κατεβούμε από το πούλμαν γεμάτοι όρεξη και χαρά. Αφού συγκεντρωθήκαμε όλα τα παιδιά, στοιχηθήκαμε σε ομάδες των δύο ατόμων και με επικεφαλής την γυμνάστριά μας, ξεκινήσαμε το <<ταξίδι>> μας περπατώντας αρχικά σε ένα στενό μονοπάτι το οποίο καλυπτόταν από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων. Κατά την διάρκεια του περίπατού μας πολλές φορές συναντήσαμε δύσβατα μονοπάτια συνοδευόμενα από απότομες κοιλάδες ενώ άλλες φορές το έργο μας δεν ήταν και τόσο δύσκολο διότι διασχίζαμε φαρδιούς ασφαλτοστρωμένους δρόμους.

Οφείλω να ομολογήσω ότι μέχρι την μέση της διαδρομής είχα ήδη εξαντληθεί αλλά αυτό που με κρατούσε δυνατή ήταν το άφθονο οξυγόνο και η αίσθηση της κάθαρσης της ψυχής αντικρίζοντας όλες αυτές τις μαγευτικές εικόνες. Τελικά κατάφερα να πάρω μια βαθιά ανάσα, όταν ξαποστάσαμε για λίγη ώρα στο πιο ψηλό σημείο του βουνού. Η θέα από εκεί ήταν καταπληκτική και γι’ αυτό πολλά παιδιά έτρεξαν να βγάλουν φωτογραφίες και βίντεο για να αναπολούν στο μέλλον τις στιγμές αυτές από την εκδρομή στην Καισαριανή. Τελικά όταν η ώρα πια είχε περάσει αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Τα συναισθήματά μου εκείνη την μέρα ήταν απερίγραπτα. Χαρά, ηρεμία και ευτυχία ήταν μερικά από αυτά. Όμως κατά την γνώμη μου το πιο σημαντικό ήταν ότι καταφέραμε να ξεφύγουμε από την σκληρή καθημερινότητα και να ζήσουμε έστω και για λίγο σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η ηρεμία και η γαλήνη.  Συνοψίζοντας, μου άρεσε πολύ η εκδρομή στην Καισαριανή και θα με χαροποιήσει  ιδιαίτερα να την επαναλάβουμε.

Μυρτώ Καπέλλα, τμήμα Γ1