… Και επιτέλους το βαθύ μπλε χρώμα έφυγε από τον ουρανό παραχωρώντας τη θέση του στο ανοιχτό γαλάζιο, ξημερώνοντας έτσι η 21^η Απριλίου του 2016, ύστερα από μήνες ανυπομονησίας για τον ερχομό της. Φέτος η ημέρα αυτή θα ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστή για όσους μαθητές συμμετείχαν στα περιβαλλοντικά προγράμματα που λάμβαναν χώρα στο σχολείο τα μεσημεριανά κάθε Τετάρτης, αφού θα είχαμε την ευκαιρία για πρώτη φορά να γνωρίσουμε την Μονεμβασιά και την Καλαμάτα από κοντά, τις οποίες βλέπαμε μόνο μέσα από φωτογραφίες και διάφορες εργασίες που γίνονται στο πλαίσιο των προγραμμάτων αυτών. Έτσι για πρώτη φορά στα χρόνια της σχολικής μας ζωής, θα ξεφεύγαμε από τις «φτερούγες» της οικογένειας και θα περνούσαμε όλοι μαζί μία αξέχαστη εμπειρία που θα διαρκούσε μόνο τρεις ημέρες, αλλά για μας θα φάνταζε αιωνιότητα και θα αποτυπωνόταν ανεξίτηλα στην καρδιά μας. Σίγουρα όμως μας κυρίευσε άγχος, τόσο για την προετοιμασία όσο και για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατούσαν στις συγκεκριμένες περιοχές. Η εκδρομή μας πάντως ήταν υπέροχη . Τα πάντα κύλησαν άψογα και ο καιρός ήταν με το μέρος μας, παρά τον λίγο αέρα που υπήρχε.

Το πρωί εκείνης της Πέμπτης επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία που θα μας μετέφεραν στη Μονεμβασιά, έχοντας βέβαια γεμίσει τις αποσκευές μας με τα απαραίτητα, αλλά παίρνοντας μαζί μας και μπόλικο κέφι, χαρά και θετική ενέργεια. Μετά από ένα πολύωρο ταξίδι με αρκετές στάσεις, γέλια, φωνές και τραγούδια, ξεκινήσαμε την πρώτη προγραμματισμένη περιήγησή μας σε διάφορα κάστρα στην ευρύτερη περιοχή της Μονεμβασιάς και πληροφορηθήκαμε για διάφορα στοιχεία που αφορούσαν τα κάστρα, όπως το σκοπό για τον οποίο είχαν χτιστεί και διάφορα ιστορικά γεγονότα. Κατά το μεσημεράκι σταματήσαμε να ξεμουδιάσουμε, καθώς επίσης και να γεμίσουμε το στομάχι μας, το οποίο παραπονιόταν με το δικό του τρόπο, το γουργουρητό.  Καθίσαμε σε μία πανέμορφη ταβέρνα, η οποία βρισκόταν κάτω από τα δέντρα και λίγο πιο δίπλα υπήρχε μία πηγή από την οποία το τρεχούμενο νερό σε συνδυασμό με το κελάηδισμα των πουλιών συνέθετε μία υπέροχη μελωδία, που σε μετέφερε σε έναν άλλο χώρο, μακριά από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, όπως μαθήματα, φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες και τις δυσκολίες τους. Αφού πέρασε αρκετή ώρα, πήραμε ξανά τις θέσεις μας στα λεωφορεία και παρακολουθήσαμε με ενθουσιασμό από τα παράθυρα τα φανταστικά τοπία και τη φυσική ομορφιά που ξεδιπλωνόταν  βήμα- βήμα μπροστά στα μάτια μας.

Έπειτα από διάφορες επιπλέον περιηγήσεις ήρθε η ώρα για λίγη ξεκούραση. Έτσι αργά το απόγευμα φτάσαμε στο ξενοδοχείο στο οποίο μας μοίρασαν τα δωμάτια. Τα πέτρινα σπιτάκια μέσα στα οποία μείναμε ήταν ιδιαίτερα φιλόξενα και είχαν υπέροχη θέα. Αφού τακτοποιηθήκαμε  στα δωμάτια, μας δόθηκε ο χρόνος να ετοιμαστούμε για το βραδινό γεύμα. Έτσι συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί και αρχίσαμε να περπατάμε. Μόλις λίγα μέτρα μακρύτερα βρεθήκαμε μπροστά στην είσοδο που οδηγούσε στο κάστρο της Μονεμβασιάς. Αφού επισκεφτήκαμε το συγκεκριμένο κάστρο και την εκκλησία που βρισκόταν εκεί, κάναμε βόλτα και στη συνέχεια απολαύσαμε τις νοστιμιές που μας προσέφεραν και οι οποίες αποτελούσαν το βραδινό μας γεύμα. Αρκετά αργά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, μπήκαμε στα δωμάτια και ύστερα από διάφορες ιστορίες με τους φίλους μας, ο βαθύς ύπνος σκέπασε τα βλέφαρά μας.

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε και αφού φάγαμε το πρωινό μας και πήραμε δυνάμεις, ήμασταν έτοιμοι να γνωρίσουμε και τα υπόλοιπα όμορφα κάστρα, που η ιστορία τους είχε κάτι να μας διδάξει. Το πρόγραμμα εκείνης της ημέρας ξεκίνησε με τη φράση: «επίσκεψη στο κάστρο του Μυστρά». Μόλις φτάσαμε στο κάστρο αυτό αρχίσαμε να το εξερευνούμε και οι καθηγητές μας, μάς βοήθησαν να το μάθουμε καλύτερα μέσω πληροφοριών που μας παρέθεταν για αυτό. Το κάστρο του Μυστρά δεν περιγράφεται με λόγια. Με το που εισέρχεσαι σε αυτό μεταφέρεσαι αυτόματα σε άλλη διάσταση, στην εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μεγαλοπρεπής και εντυπωσιακή, μακρινή μα ταυτόχρονα τόσο κοντινή, ακίνητη στο χρόνο η νεκρή πολιτεία απλώνεται στην πλαγιά του απότομου παράξενου υψώματος με το κάστρο στην κορυφή του. Ακόμα μας προκάλεσαν θαυμασμό και μας μετέδωσαν γνώσεις, για την εξέλιξη και τον πολιτισμό του Βυζαντίου, τόσο οι οχυρώσεις, όσο και οι εκκλησίες αλλά και τα παλάτια και τα σπίτια του, με τους δρόμους και τις κρήνες του. Χτίστηκε το 1249 από τον Βιλλαρδουίνο τον δεύτερο. Έγινε στα μέσα του 13^ου  αιώνα πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, η έδρα του δεσποτάτου του Μωρέως με ισόβιο Άρχοντα και πεδίο για να αναγεννηθούν τα γράμματα και οι τέχνες.

Σειρά τώρα είχε η Καλαμάτα, καθώς επίσης και το μουσείο λαδιού που βρισκόταν στην περιοχή της Σπάρτης. Έτσι επιβιβαστήκαμε ξανά στα λεωφορεία και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Μόλις φτάσαμε στο μουσείο μας χώρισαν σε ομάδες για να παρακολουθήσουμε με πιο εύκολο και ουσιαστικό τρόπο την ξενάγηση. Η περιήγηση στο μουσείο ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Εκεί είδαμε διάφορα εργαλεία, τα οποία χρησιμοποιούσαν για τη διαδικασία παραγωγής και συγκομιδής της ελιάς, καθώς και διάφορες πληροφορίες για αυτές.

Μετά από όλα τα αξιοθέατα ήρθε η ώρα για λίγη ξεκούραση έτσι καταλήξαμε στην πόλη της Καλαμάτας. Όλοι ήμασταν κάπως κουρασμένοι αλλά και συνάμα ευχαριστημένοι. Ύστερα από το μεσημεριανό γεύμα περάσαμε τον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο μας κάνοντας βόλτα στους δρόμους της πόλης, απολαμβάνοντας τον αέρα, ο οποίος σε έκανε να νιώθεις ελεύθερος. Μετά από όλα αυτά πήγαμε σε ένα ακόμα κάστρο και στη συνέχεια καταλήξαμε στο ξενοδοχείο μας.

Η επόμενη μέρα ήταν αρκετά δύσκολη για μας, καθώς είχε έρθει ο καιρός να γυρίσουμε στη Γλυφάδα. Αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας κάναμε μία βόλτα στην παραλία που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο κάτω από το ξενοδοχείο και αποχαιρετήσαμε την ομορφιά αυτή. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε μία εκκλησία και μετά από όλα αυτά ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής. Όταν φτάσαμε στην Γλυφάδα ήμασταν όλοι αρκετά χαρούμενοι για όλη αυτή την εμπειρία που μας πρόσφεραν οι καθηγητές και το σχολείο μας, αλλά παράλληλα στεναχωρημένοι που το ταξίδι αυτό τέλειωνε σε αυτό το σημείο. Τα πάντα ήταν φανταστικά και είμαι σίγουρη πως κανένας μας δεν θα ξεχάσει αυτή την εκδρομή, γιατί, όπως λένε, » οι μνήμες είναι ο δρόμος που σε οδηγεί στο παρελθόν σου,  σου δείχνει το παρόν σου και σου ορίζει το μέλλον». Επίσης αποκομίσαμε και περίσσεια γνώση και πληροφορίες για τα τοπία και τα αξιοθέατα που βρίσκονταν στις συγκεκριμένες περιοχές.

Τζωρτζίνα Εξάρχου

Τμήμα Γ1