Η ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης αποτελεί ένα ζήτημα πολλών ετών, απέναντι στο οποίο η πλειοψηφία των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατηρούσε αρνητική στάση. Η πολιτική αυτών των κρατών οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένα από αυτά δεν είναι πρόθυμα να εκχωρήσουν  τις επονομαζόμενες «κεντρικές εξουσίες» τους σε μία κοινή Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση, γεγονός το οποίο θεωρούν πως θα αποδυνάμωνε τη διεθνή θέση τους ως «ατομικά» κρατίδια. Ακόμη, ορισμένες χώρες, δεν είναι πρόθυμες να αναλάβουν το οικονομικό κόστος, το οποίο απαιτείται για να επιτευχθεί η ομοσπονδιοποίηση αυτή. Κατά την προσωπική μου άποψη, θεωρώ πως η ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης θα συσπειρώσει τα κράτη μέλη της Ένωσης γύρω από μία κοινή εξωτερική πολιτική. Με αυτόν τον τρόπο, η Ευρώπη θα ισχυροποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, επιτυγχάνοντας τη διπλωματική και οικονομική της ανάπτυξη σε σχέση με τις κυρίαρχες δυνάμεις του σύγχρονου κόσμου, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, οι οποίες αποτελούν επίσης ομοσπονδίες. Ακόμη μέσω της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης θα επιτευχθεί η εξισορρόπηση των φτωχότερων και πλουσιότερων κρατών-μελών, μέσω της αναδιανομής των πόρων και της δύναμης επιβολής του κάθε κράτους. Επίσης η ομοσπονδιοποίηση θα προσφέρει στην Ευρώπη την ευκαιρία να οργανώσει έναν κοινό τακτικό στρατό, γεγονός το οποίο  θα συμβάλει στην προστασία από μελλοντικούς κινδύνους και πολέμους μεγάλης κλίμακας. Τέλος η ομοσπονδιοποίηση δεν θα αλλοιώσει την μοναδικότητα κάθε κράτους-μέλους και την εσωτερική του πολιτική, αφού θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης όπως η δικαιοσύνη και η εκπαίδευση θα εξαρτώνται από τις εγχώριες κυβερνήσεις.

Σάββας Γαβριηλίδης (Γ1)