Παιχνίδια

« Εμείς παίζαμε στον χωματόδρομο. Δεν υπήρχε άσφαλτος και μόνο δυο-τρεις γείτονες είχαν αυτοκίνητο». Αυτά ήταν τα λόγια της γιαγιάς μου, όταν τη ρώτησα  πού έπαιζε με την παρέα της όταν ήταν παιδιά. Μου είπε επίσης ότι τα παιχνίδια τους ήταν απλά, βόλοι, τσαμάκα τσιλίκι, κρυφτό, κυνηγητό… Με τις φίλες της έπαιζε κάτω από τα πεύκα του Αγίου Παντελεήμονα, εκεί που τώρα είναι το παλιό αεροδρόμιο. Έκαναν τα σπιρτόκουτα  κρεβάτια για τις κούκλες και  έφτιαχναν ρούχα από παλιά πανιά . Αγαπημένη της ασχολία ήταν να παρατηρεί τα μυρμήγκια που πήγαιναν στη φωλιά τους. Ο παππούς πάλι είχε μια σφεντόνα και μετά το σχολείο έπαιζε μ” αυτή . Επίσης, έπαιζε με τους φίλους του βόλους και ποδόσφαιρο, με πάνινη μπάλα που έφτιαχναν μόνοι τους . Πάντα τα γόνατά του ήταν ματωμένα και τα παντελόνια του σκισμένα και μπαλωμένα…. Μια φορά χάλασε τα παπούτσια του και η μαμά του τον μάλωσε πολύ!

Σχολείο 

Και οι δύο πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, μέσα στην Πολεμική Αεροπορία .Υπήρχε λεωφορείο  που το εισιτήριο κόστιζε μία δραχμή και είκοσι λεπτά και αρκετές φορές πήγαιναν με τα πόδια μέσα από το δάσος, για να περισσεύουν χρήματα να αγοράσουν ψωμί με λουκούμι… Στο σχολείο δεν υπήρχαν πολλοί μαθητές και πολλές τάξεις . Μία-δύο μεγάλες, με όλα τα παιδιά μαζί . Με έναν ή δύο δασκάλους . Η γιαγιά ήταν πολύ καλή μαθήτρια , ήθελε να γίνει γιατρός . Ήταν συνεπής κι όλοι την αγαπούσαν . Απ’ την άλλη ο παππούς ήταν εντελώς αδιάφορος . Είχε χάσει  πολλές φορές την τσάντα με τα βιβλία του στο σχόλασμα,γιατί το μυαλό του ήταν στο παιχνίδι και στη σφεντόνα . Θυμάται την «κυρία Λέλα», τη δασκάλα του, που ερχόταν να του κάνει μάθημα και στο σπίτι του, για να «δυναμώσει», όπως έλεγε . Δεν είχε χειρότερο… Τη μισούσε ! Όμως πολλά διαβάσματα για το σπίτι δεν είχαν, οπότε συχνά υπήρχε χρόνος για παιχνίδι!

Ρούχα και παπούτσια

Επειδή δεν υπήρχαν πολλά χρήματα εκείνη την εποχή , η γιαγιά φορούσε συνήθως τα ρούχα από τις μεγαλύτερες αδελφές της ( είχε οκτώ αδέλφια ),ενώ αγόραζε ένα ζευγάρι παπούτσια το χειμώνα και ένα το καλοκαίρι . Πολλές φορές οι μεγαλύτερες αδελφές της έραβαν το φόρεμα για τα γενέθλια και τη γιορτή της  . Ο παππούς είχε δύο αδέλφια μικρότερα , συνήθως όμως εκείνος έπαιρνε τα καινούρια ρούχα, τα οποία στο λεπτό τα έκανε παλιά! « Και πάλι ξύλο η μάνα του». Τα χειμωνιάτικά του παπούτσια τα έκοβε μπροστά και τα έκανε καλοκαιρινά! Αλλά δεν τον ένοιαζε πολύ…

Αυτό που κατάλαβα απ’ όλες τις αφηγήσεις της γιαγιάς μου, είναι ότι εκείνα τα χρόνια, παρόλες τις δυσκολίες και τη φτώχεια, ήταν πολύ ευτυχισμένα , χαρούμενα παιδιά,που αγαπούσαν την οικογένειά τους και τους φίλους τους!

Ραφαέλα Κακαϊδή (Α΄1)