από την Μυρτώ Αγ.
Παππού και γιαγιά είμαι δημοσιογράφος στους Αγγελιοφόρους του 13ου και θα ήθελα να σας πάρω μια συνέντευξη για τα Χριστούγεννα των παιδικών σας χρόνων.
Πηγαίνατε στα σπίτια να πείτε τα κάλαντα και τι δώρα σας έδιναν οι οικοδεσπότες;
Γιαγιά: Οι άλλοι πηγαίνανε, εγώ δεν πήγαινα γιατί ντρεπόμουνα. Λογικά οι οικοδεσπότες έδιναν λεφτά.
Παππούς: Στο χωριό μου στην Κρήτη δίνανε λάδι. Είχαμε 1 τενεκεδάκι μεγάλο πεντόκιλο, λέγαμε τα κάλαντα στις γιαγιάδες κι οι γιαγιάδες μας ρίχνανε στο τενεκεδάκι λάδι τα Χριστούγεννα. Και το Πάσχα μας δίνανε αυγά.
Περνούσατε τα Χριστούγεννα μακριά από την οικογένειά σας; Κι αν ναι τί κάνατε;
Γιαγιά: Ναι, περνούσα. Τα Χριστούγεννα ανέβαινα Αθήνα κι έμενα στα ξαδέρφια μου, μακριά από την οικογένειά μου. Πηγαίναμε βόλτες, σινεμά.
Παππούς: Όταν ήμουν στο χωριό, δεν έφευγα ποτέ γιατί ήταν η θάλασσα μπροστά και δεν μπορούσα να φύγω, να ταξιδέψω.
Παίρνατε δώρα τα Χριστούγεννα; Κι αν ναι τι παίρνατε;
Γιαγιά: Όχι Μυρτούλα μου, δεν παίρναμε δώρα τα Χριστούγεννα. Δεν είχανε να μας δώσουνε δώρα. Τί δώρα να μας δώσουνε;
Παππούς: Εμάς ο μπαμπάς μας, μας έπαιρνε κάθε χρόνο 1 ζευγάρι παπούτσια, αλλά τότε δεν υπήρχανε μαγαζιά να πουλάνε παπούτσια. Ήτανε ο τσαγκάρης στο χωριό. Μας έβαζε, λοιπόν, το πόδι σε 1 χαρτί επάνω, 1 χαρτί από σακιά από λιπάσματα, μας έκανε το σχέδιο και το πήγαινε στον τσαγκάρη και μας έφτιαχνε 1 ζευγάρι παπούτσια το χρόνο. Αυτά ήτανε όλο το χρόνο.
Ετοιμάζατε γιορτινό τραπέζι όλοι οι συγγενείς μαζί και τί καλούδια περιείχε;
Γιαγιά: Σπάνια, μπορεί άμα τύχαινε να έρθει κάποιος, άμα κατέβαινε από την Αθήνα στο χωριό, μαζευόμασταν. Στο Διακοφτό δεν μαζευόμασταν με συγγενείς του χωριού. Φτιάχναμε κρέας με πατάτες στο φούρνο, μακαρονάδα, φτιάχναμε λουκουμάδες για γλυκό. Συνήθως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς φτιάχναμε λουκουμάδες. Περιμέναμε τον καινούργιο χρόνο, φτιάχναμε τους λουκουμάδες. Ήταν και φρέσκο το λάδι και φτιάχναμε αυτό. Άλλα καλούδια δεν είχαμε εκτός από τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που είναι τα κλασσικά από γλυκά.
Παππούς: Εμείς τα Χριστούγεννα πηγαίναμε στην εκκλησία τη νύχτα, τα ξημερώματα. Και μετά την εκκλησία γυρνάγαμε και η μαμά μας, είχε φτιάξει γουρουνόπουλο, γιατί κάθε σπίτι είχε κι 1 γουρούνι που το σφάζανε τα Χριστούγεννα. Και το κάνανε βραστό τότε και τρώγαμε σούπα.
Απ’ όσα Χριστούγεννα έχετε περάσει σαν παιδί ποια ήταν τα αγαπημένα σας;
Γιαγιά: Τα αγαπημένα μου ήτανε αυτά που ήμουν στην Αθήνα. Αυτά ήτανε ωραία που ερχόμουν Αθήνα και τα πέρναγα με συγγενείς και ξαδέρφια.
Παππούς: Κάθε χρόνο το ίδιο περνάγαμε. Απλώς περιμέναμε με αγωνία και χαιρόμασταν που έρχονταν τα Χριστούγεννα γιατί θα τρώγαμε κάτι το ξεχωριστό. Γουρουνόπουλο θα τρώγαμε βραστό αλλά και στο φούρνο, καλτσούνια, λουκάνικο.
Θα μπορούσατε να μου πείτε 1 ευχή για το 2024;
Γιαγιά: 1 ευχή για το 2024, ε; Να υπάρξει υγεία παντού, αγάπη σε όλον τον κόσμο και ειρήνη! Να γίνει ειρήνη, να μην υπάρχουν πόλεμοι και οι μικροί να προσέχουνε και να ακούνε αυτά που τους λένε οι γονείς κι οι δάσκαλοι τους!
Παππούς: Κι εγώ τις ίδιες ευχές θα έδινα. Κι αν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει πεινασμένος κι άστεγος στον κόσμο!
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας παππού και γιαγιά! Να είστε καλά!
