της Λαμπρινής Σαλπιγγίδου
Είχε πολλούς στόχους στην ζωή του. Ο σημαντικότερος όμως ήταν ένας. Να μην αγγίξει ποτέ τσιγάρο. Ήταν μόλις δεκατεσσάρων χρονών, όταν τα τρία πακέτα τσιγάρα που κάπνιζε ο πατέρας του ημερησίως του πήραν την ζωή. Εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο, ήταν η στιγμή που έδωσε την υπόσχεση αυτή στον εαυτό του: «Δεν θα καπνίσω πότε μου όταν μεγαλώσω». Και το επαναλάμβανε κάθε μέρα από μέσα του μέχρι να του εντυπωθεί, γιατί το μόνο που ήθελε από την ζωή ήταν να μην έχει την ίδια μοίρα με τον μπαμπά του.
Έφτασε τα 18 και είχε μόλις ξεκινήσει την καινούρια του ζωή στο Πανεπιστήμιο. Ανυπομονούσε για εκείνη την πρώτη μέρα. Εκείνη την μέρα που θα άφηνε ό,τι πόνο και βάσανο πέρασε και θα ξεκινούσε μία νέα ζωή μακριά. Και έφτασε. Και όντως, ένιωσε ένα αίσθημα ανακούφισης και παρηγοριάς γιατί ήξερε ότι μία καλύτερη ζωή τον περίμενε. Οι μήνες περνούσαν και η ζωή του δεν ήταν όσο εύκολη όσο περίμενε. Εκτός από την δυσκολία των μαθημάτων είχε και την δυσκολία της κοινωνικοποίησης. Ήταν ένα εσωστρεφές παιδί, ειδικότερα μετά τον θάνατο του πατέρα του. Αλλά αυτό δεν τον σταμάτησε. Εξ’ άλλου δεν ήταν το ίδιο μικρό παιδί που ήταν τότε. Είχε μεγαλώσει και ωριμάσει. Τουλάχιστον, έτσι πίστευε. Πόσο δύσκολο μπορεί να ήταν για ένα άντρα σαν και αυτόν να βρει μερικούς φίλους, και ίσως μία όμορφη κοπέλα; Και το κατάφερε. Βρήκε φίλους, ίσως τα μόνα άτομα που τον βοήθησαν να ξεπεράσει τις τεράστιες δυσκολίες και το άγχος των μαθημάτων. Όχι όμως με τον τρόπο που ήλπιζε…
Άρχισε να βγαίνει μαζί τους και να παρασύρεται σε κακές συνήθειες. Δεν σκεφτόταν καθαρά. Λες και είχε ξεχάσει το μόνο πράγμα που έλεγε στον εαυτό του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ήταν αυτό το αίσθημα απελπισίας και μοναξιάς που τον οδήγησαν να πάρει το ένα τσιγάρο που το πρόσφεραν και να αρχίσει να το καπνίζει. Εκείνη την στιγμή που ένιωσε όλο το άγχος να φεύγει από το σώμα του, ήταν η αρχή του τέλους. Το ένα τσιγάρο έγινε δύο και αυτά έγιναν ένα πακέτο μέχρι που είχε πέσει τόσο βαθιά σε αυτόν τον λάκκο που δεν μπορούσε πια να βγει. Μπορεί να βρήκε φίλους, έχασε όμως τον εαυτό του. Το 14χρονο μικρό αγόρι που είδε τον πατέρα του να πεθαίνει θα ήταν απογοητευμένο.
