Πρώρα απ’ όλα θέλω να συγχαρώ τις καθηγήτριές μας κκ. Τζόκα Μάρθα και Κουλούρη Χρυσούλα για το υπέροχο δρώμενο που ετοιμάσανε με τόσο κόπο και κούραση!  Εννοείται ότι θέλω να ευχαριστήσω και τους υπόλοιπους καθηγητές: Βενουζίου  Κλ, Σκανδάλη Κ., Ρίνης Β. για την υπομονή που δείξανε για  τις ώρες που χάθηκαν λόγω προβών.

Και ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που πήραν μέρος: Τζίμας κων/νος, Καλεμάι Έλλη, Νάνης Παναρίτης, Ιωάννα Βρυώνη, Αριάδνη Μόσχου, Άννα Τζίμα, Όλγα Κωστή και Μορφούλα Σκοτοτά.

Σίγουρα πρέπει να τονίσουμε πως η εκδήλωση δεν ήταν και τόσο καλά οργανωμένη. Γιατί;;;

Ο χώρος ήταν πολύ μικρός για τόσα πολλά σχολεία. Ο χρόνος που δόθηκε στο κάθε σχολείο ήταν 10 λεπτά αλλά κάποια σχολεία υπερβήκαν το χρονικό όριο και έμειναν για 30 λεπτά, αγνοώντας την αγωνία των άλλων.

Κατά δεύτερον: τα ηχητικά:   Ήταν σκέτη αποτυχία! Η ομιλία του κάθε παιδιού δεν ακουγόταν, αν και είχαν υποσχεθεί από την οργάνωση μικρόφωνα τελευταίας τεχνολογίας.

Η σκηνή;; Ένα έχω  να πω: καλύτερα να είχαν βάλει τούβλα και μια σανίδα από πάνω παρά εκείνη τη σκηνή που το ύφασμα από πάνω ήταν σκισμένο και βρώμικο. Παρά λίγο να φάω τα μούτρα μου εκεί πάνω. Και ευτυχώς ,να λέμε, που δεν γκρεμίσαμε τα μουσικά όργανα, γιατί τα καλώδια ήταν παντού απλωμένα και μπορούσες άνετα να τα πατήσεις. Μην ξεχάσω και το κόκκινο φως που σε τύφλωνε….

Το ευχάριστο της υπόθεσης ήταν πως οι περισσότερες χώρες είχαν εδέσματα στους πάγκους τους και έτσι γευτήκαμε λιχουδιές και γεύσεις που δεν είχαμε ξαναδοκιμάσει.

Με λίγα λόγια, αν και κρυώσαμε και ταλαιπωρηθήκαμε, περάσαμε πολύ καλά καθώς ήμασταν όλοι μαζί και η  συλλογική προσπάθειά μας είναι αυτό που μένει στις καρδιές όλων μας.

Έλλη Καλεμάι, μαθήτρια Γ’ Γυμνασίου