Frida Kahlo

Η Φρίντα Κάλο ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Στη ζωγραφική της κυριαρχούν τα έντονα χρώματα. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό, αλλά και από ευρωπαϊκά ρεύματα, όπως ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός.Γεννήθηκε στο Κογιοακάν της Πόλης του Μεξικό. Μεγάλωσε στο σπίτι της οικογένειας όπου αργότερα αναφέρθηκε ως το “Μπλε Σπίτι».

 Είχε κακή υγεία στην παιδική της ηλικία και έπαθε πολιομυελίτιδα σε ηλικία 6 ετών. Παρακολούθησε το Εθνικό Προπαρασκευαστικό Σχολείο στην Πόλη του Μεξικού το έτος 1922 και εκεί γνώρισε για πρώτη φορά τον διάσημο μεξικάνο τοιχογράφο Ντιέγκο Ριβέρα. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε και ανάρρωνε κατάκοιτη στο σπίτι της, άρχισε να ζωγραφίζει και τελείωσε το πρώτο της πορτρέτο. Επανασυνδέθηκε με τον Ντιέγκο Ριβέρα το 1928 και τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκαν.

Οι περισσότεροι από τους πρώτους πίνακες που έκανε ήταν πορτρέτα της, των αδελφών της και των φίλων της. Έδειξαν ότι εμπνεύστηκε από Ευρωπαίους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα από τους αναγεννησιακούς δασκάλους όπως οι Σάντρο Μποτιτσέλι και Άνιολο Μπροντσίνο και από πρωτοποριακά κινήματα όπως τα “Νέα Αντικειμενικότητα” και “Κυβισμός”. Προς το τέλος της δεκαετίας, επηρεάστηκε και από τη λαϊκή τέχνη του Μεξικού.

Στη συνέχεια πρόσθεσε πιο ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία στο στυλ ζωγραφικής της. Στο έργο με τίτλο “Νοσοκομείο Χένρι Φορντ” (1932), εξέφρασε τα συναισθήματά της για την δεύτερη αποβολή της. Το 1937 βοήθησαν τον εξόριστο κομμουνιστή Λεόν Τρότσκι και τη σύζυγό του Ναταλία. Η Κάλο είχε μια σύντομη σχέση με τον Λέον Τρότσκι όταν το ζευγάρι έμεινε στο Μπλε Σπίτι.

Το 1938, η Φρίντα Κάλο έγινε φίλη με τον Αντρέ Μπρετόν, ο οποίος ήταν ο ηγέτης του κινήματος του Σουρεαλισμού. Την ίδια χρονιά, πραγματοποιεί την πρώτη μεγάλη της έκθεση στη γκαλερί Julien Levy της Νέας Υόρκης την οποία παρακολούθησαν διάσημες προσωπικότητες όπως η Τζόρτζια Ο΄Κιφ και η Κλερ Μπουθ Λους.

Την επόμενη χρονιά, το 1939, προσκλήθηκε από τον Αντρέ Μπρετόν και πήγε στο Παρίσι για να εκθέσει τα έργα της. Με τη βοήθεια του Μαρσέλ Ντυσάν, μπόρεσε να οργανώσει μια έκθεση στην Πινακοθήκη Renou et Colle. Έλαβε θερμή υποδοχή από άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Μαρκ Σαγκάλ, ο Πιτ Μοντριάν, ο Πάμπλο Πικάσο και ο Χουάν Μιρό. Το Μουσείο του Λούβρου αγόρασε το έργο της “Το Πλαίσιο”, καθιστώντας την τήν πρώτη μεξικανή καλλιτέχνη που θα εμφανιστεί στη συλλογή του.

Χώρισε εκείνη τη χρονιά και ζωγράφισε έναν από τους πιο διάσημους πίνακες της, “Οι Δύο Φρίντες” (1939). Την επόμενη χρονιά όμως η Φρίντα Κάλο και ο Ντιέγκο Ριβέρα θα ξαναπαντρευτούν. Ζωγράφισε το 1944 ένα από τα πιο διάσημα πορτρέτα της, το “Σπασμένη Στήλη”.

Η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε το 1950, αλλά με μεγάλη επιμονή συνέχισε να ζωγραφίζει. Το 1953, έκανε μια ατομική έκθεση στο Μεξικό και ένα χρόνο αργότερα φεύγει από την ζωή. Η φήμη της αυξάνεται μετά τον θάνατό της και το 1958 το Μπλε Σπίτι άνοιξε ως μουσείο.