Οι αρχαιότερες μορφές οργανωμένου θεάτρου έχουν ιστορικά τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα, την ελληνική ιστορία και τη φαντασία ανθρώπων που έψαχναν τρόπους έκφρασης και δημιουργίας και εξελίχθηκαν σε μια από τις πιο γόνιμες και ζωντανές πηγές και μορφές Τέχνης. Παραγωγή ζωντανών απεικονίσεων, συμβάντων παραδοσιακών ή φανταστικών ανάμεσα σε ανθρώπους με σκοπό την τέρψη και την επιμόρφωση των θεατών.
Ωδείο Ηρώδου Αττικού
~ Η λέξη θέατρο προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και αρχικά αφορούσε το σύνολο των θεατών, ενώ μετά ταυτίστηκε με την παράσταση, αλλά και τον ειδικό χώρο στον οποίο συγκεντρώνεται τακτικά κόσμος για να παρακολουθήσει κάποιο θέαμα ζωντανό.
Θέατρο υπάρχει σύμφωνα με τον Βρετανό σκηνοθέτη Peter Brook, κάθε φορά που κάποιος περνά τον ουδέτερο χώρο και παρακολουθείται από ένα άλλο πρόσωπο. Ο συνδυασμός του ύφους, της ιστορίας, των ηθοποιών, και του ακροατηρίου έχει δει πολλές διαμορφώσεις σε όλο τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από τις πρώτες ελληνικές τραγωδίες σε αυτοσχέδιο θέατρο ως το σύγχρονο θέατρο, κάθε θεατρική παράσταση έκανε χρήση αυτών των στοιχείων, μερικές φορές σε επαναστατικούς τρόπους.
Την προϊστορική εποχή η μορφή του θεάματος ήταν κυρίως οι τελετουργικές παραστάσεις που απείχαν φυσικά πολύ από τις τυπικές μορφές της κλασικής περιόδου.
Ως ο πρώτος συνθέτης και σολίστ σε αυτή τη νέα μορφή, η οποία έγινε γνωστή ως θέατρο, Θέσπις μπορεί να θεωρηθεί τόσο ο πρώτος δραματουργός και ο πρώτος ηθοποιός. Από τις εκατοντάδες των έργων που γράφτηκαν από τους Έλληνες τραγικούς, μόνο 32 έργα κατάφεραν να επιβιώσουν. Η Ρώμη αργότερα ακολούθησε το ίδιο μοτίβο στο δικό της θέατρο, αν και πάντα τα θεατρικά έργα των Ρωμαίων είχαν θεματολογία που αφορούσε τις περιπέτειες της εποχής, ή την αρχαία Ελλάδα.
