Οι top τέσσερις ταινίες ψυχολογικού τρόμου της λίστας μου!

Thrillers_ITOET_Unit_01496_R_Get-Lit-1120x630

4. I’m thinking of ending things (2020)

The Suffolk Journal | Charlie Kaufman's “I'm Thinking of Ending Things”  will leave you overthinking its elaborate plot

Μέσα στον βαρύ χειμώνα, ο Τζέικ(Τζέσι Πλέμονς) οδηγεί με συνοδηγό την  κοπέλα του «Λούσι» (Τζέσι Μπάκλεϊ) με προορισμό το   πατρικό του σπίτι και την περίφημη «πρώτη γνωριμία».

Φτάνοντας  εκεί τα πράγματα σταδιακά πέρνουν μια περίεργη τροπή και  μέχρι  το τέλος της ταινίας ο τηλεθεατής μάλλον θα το έχει  «κάψει»…

Ο Charlie Kaufman με μια σουρρεαλιστική διάθεση θίγει μέσα απο αυτο  το κινηματογραφικό πανζουρλισμό, θέματα όπως η βιολογική γήρανση ο θάνατος, το πέρασμα του χρόνου, ενώ παράλληλα δημιουργεί εσωτερικό φόβο και νοσταλγία.

 

3. Vivarium (2019)

Vivarium - IGNΈνα ζευγάρι, ο Τom (Jesse Eisenberg) και η Gemma (Imogen Poots) αποφασίζουν να αγοράσουν το σπίτι των ονείρων τους και καταλήγουν σε ένα, σε μία ήρεμη και γραφική γειτονία.Όμως, οταν πάνε να το επισκευτούν και προσπαθούν να φύγουν, ο δρόμος τους βγάζει συνεχώς στο σπίτι αυτό… Το «Vivarium» είναι μια ταινία που θα σας κρατήσει σε αγωνία και ανυσηχία μέχρι το τελευταίο λεπτό, αλλά θα σου αφήσει και μία ανεξήγητη νοσταλγία.

 

 

 

2. Mother! (2017)

Αρονόφσκι, έρχεσαι λίγο που 'χω να σου πω για τη μανούλα... - Provocateur

Ένας ποιητής και η αρκετά νεότερη σε ηλικία σύζυγός του ζουν απομονωμένοι σε  ένα τεράστιο σπίτι στην εξοχή. Μέχρι που κάποιο βράδυ φτάνει εκεί, απρόσκλητος,  ένας περαστικός, ο οποίος ανοίγει την πόρτα του «παραδείσου» στον έξω κόσμο..  Θα  τον διαδεχτούν και άλλοι, χωρίς κανέναν δυσταγμό απο τον σύζηγο της γυναίκας, ο οποίος τους υποδέχεται… Κάτι πάει στραβά… Η συγκεκριμένη ταινία του Darren Aronofsky με μία καθαρά αλληγορική διάθεση, αναλύει  κατ΄ αρχήν τον όρο «Δημιουργό¨ και δίνει ¨Τροφή για σκέψη¨ για περεταίρω προβληματισμούς…

 

1. Climax(2018)

Climax πληροφορίες για την ταινία - Athinorama.grΜια συνηθισμένη πρόβα νεαρών χορευτών μετατρέπεται σε εφιάλτη. Μια ταινία «παράνοια» του Gaspar Noe που περιέχει εξαιρετικά κινηματογραφημένα μονοπλάνα με ομαδικούς χορούς, φοβερό sound design ( Όπως πάντα στις ταινίες του ), φυσικούς αμήχανους διαλόγους, γρήγορο ρυθμό και γενικά στο πρώτο μέρος χτίζει με μαεστρικό,αριστοτεχνικό τρόπο την ένταση-ψυχογραφώντας αναλυτικά έναν έναν τους χαρακτήρες, προοικονομώντας την εξέλιξη των γεγονότων. Στο δεύτερο μέρος όταν τα ναρκωτικά έχουν πλέον δράσει, δημιουργείται ατμοσφαιρικός τρόμος,παράνοια και ανεξέλεγκτα βίαιες πράξεις όπου υποτίθεται εκφράζουν τον πραγματικό σκοτεινό εαυτό της ανθρώπινης φύσης.

 

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης