Η εκδρομή μας στην όπερα του Ντίσσελντορφ πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 11:00 π.μ. Το πρωί ετοιμαστήκαμε, οι δύο μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού σχολείου μαζί με τους δασκάλους μας, για την πορεία προς την μεγαλοπρεπή όπερα για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Geisterritter».

Καθώς ανεβαίναμε τα σκαλιά από την υπόγεια στάση του μετρό, αντικρίσαμε  την πανέμορφη όπερα να μας περιμένει. Εκείνη τη στιγμή αισθανθήκαμε μεγάλη χαρά που μας δόθηκε η ευκαιρία να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε μια περιπετειώδη παράσταση στην όπερα.

Πριν μπούμε στην κεντρική αίθουσα, αφήσαμε τα πράγματά μας σε ένα δωματιάκι απέναντι από την αίθουσα. Βιαζόμασταν, γιατί σε λίγα λεπτά  θα ξεκινούσε η παράσταση. Ήμασταν πολύ περίεργοι για το τι θα δούμε.

Όταν μπήκαμε στην κατάμεστη αίθουσα … μείναμε έκπληκτοι! Καθίσαμε σε δερμάτινες, κόκκινες καρέκλες και περιμέναμε με ανυπομονησία να ξεκινήσει η παράσταση. Μετά από δύο λεπτά έσβησαν τα φώτα και η παράσταση ξεκίνησε….

Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας σταθμός τρένων. Πρωταγωνιστής ήταν ένα εντεκάχρονο αγόρι, ο Τζον Βίτκροφτ, ο οποίος είχε χάσει τον πατέρα του πριν πολλά χρόνια και έμενε με την μαμά του και τις αδερφές του. Η μαμά του και ο φίλος της όμως τον έστειλαν στο οικοτροφείο του Σάλσμπερυ. Κατά  την διάρκεια του ταξιδιού του έβλεπε περίεργες σκιές. Στον σταθμό τον περίμεναν οι υπεύθυνοι του οικοτροφείου που θα τον αναλάμβανε και τον πήραν στο οικοτροφείο. Εκεί γνώρισε την Έλλα με την οποία έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Την πρώτη μέρα στην τάξη εμφανίστηκε το φάντασμα του Λόρδου Στούρτον, μαζί με τους δαιμονικούς του συνεργάτες. Ο Τζον τρομοκρατήθηκε πολύ, όμως οι συμμαθητές του δεν έβλεπαν τα φαντάσματα, με αποτέλεσμα να τον θεωρούν τρελό. Μόνο η ‘Ελλα τον πίστευε. Μετά πήγαν  στην εκκλησία και ζήτησαν βοήθεια από τον ιππότη Βίλιαμ Λόνγκσπη. Όλοι βοήθησαν να βρούνε την αγαπημένη γυναίκα του ιππότη. Στο τέλος μπόρεσαν να εξοντώσουν τα φαντάσματα και πήραν πίσω την καρδιά της αγαπημένης του.

Μετά το τέλος της παράστασης ο ενθουσιασμός που μας διακατείχε, εκδηλώθηκε με ένα ασταμάτητο χειροκρότημα από όλους τους μαθητές που παρακολούθησαν την παράσταση.

Αφού συγκεντρωθήκαμε, φύγαμε και κατευθυνθήκαμε προς το σχολείο. Από εκεί θα παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μας.

Περάσαμε υπέροχα αφού είδαμε μια εντυπωσιακή παράσταση.

                                    Γεωργία Μυριούνη, Βάσω Αλεξανδρίδου, Στ”  τάξη