Στην σημερινή εποχή συχνά αναρωτιόμαστε αν η προσχολική εκπαίδευση είναι όντως σημαντική για τη ζωή ενός τόσο μικρού παιδιού. Ενός παιδιού που δεν έχει αρχίσει από τόσο νωρίς να ανακαλύπτει τον κόσμο. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η προσχολική εκπαίδευση θα αποτελέσει τα θεμέλια για να χτιστεί μια γνώση που θα βοηθήσει τα παιδιά στις μετέπειτα βαθμίδες. Για αυτό και θα ασχοληθούμε με την σημασία της προσχολικής εκπαίδευσης στη ζωή του νεαρού ατόμου.
Έχεις αναρωτηθεί κι εσύ ποτέ, ποιο ήταν εκείνο το σημείο στη ζωή σου που ξεκίνησες πραγματικά να ανακαλύπτεις τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω σου; Ίσως οι περισσότεροι σε αυτό το ερώτημα να φέρναμε ως απάντηση την φάση της εφηβείας που αποτελεί την περίοδο της αυτοπραγμάτωσής μας ή τη φάση της ενήλικης ζωής. Όμως η σωστή απάντηση ίσως τελικά να είναι τα χρόνια μας στο νηπιαγωγείο κατά την προσχολική μας εκπαίδευση.
Πώς φτάσαμε στο σημείο που είμαστε; Ήμασταν κάποτε αθώα και αφελή παιδάκια και ξαφνικά αποκτήσαμε την επίγνωση των πάντων; Απ’ ότι φαίνεται, όχι… Οι εκπαιδευτικοί κατά τα προσχολικά μας χρόνια ανέλαβαν ένα πολύ σημαντικό έργο. Αυτό το έργο ήταν να μας παρέχουν τα απαραίτητα εφόδια και θεμέλια που θα μας συνοδεύουν για το υπόλοιπο της ζωής μας και κατά τη διάρκεια αυτής θα ενισχύονται. Αξιοποιώντας οι παιδαγωγοί την ευφυία ενός παιδιού και τις ικανότητές του – που ακόμη δεν έχει ανακαλύψει – φροντίζουν να του διδάξουν και να του παρέχουν τα απαραίτητα που χρειάζεται ένας άνθρωπος σε οποιαδήποτε φάση της ζωής του για να ζήσει. Πιθανότατα όλα τα υπόλοιπα είναι δημιουργήματα των μεγάλων που περιπλέκουν τη ζωή μας… Πάντως και μόνο ο αποχωρισμός ενός προ νήπιου από τους γονείς του για αρκετές ώρες μέσα στη μέρα του, θα μπορούσε να θεωρηθεί σημαντική πρόοδος στα πρώτα βήματα της ζωής του.
Η προσχολική εκπαίδευση προσαρμόζεται στις ηλικιακές ανάγκες και δυνατότητες των παιδιών. Συμπεριλαμβάνει στους παραγωγικούς της σκοπούς και την ανάπτυξη της γλωσσικής, γνωστικής και κοινωνικής ετοιμότητας που απαιτεί η ομαλή μετάβαση στην επόμενη βαθμίδα. Διασφαλίζει ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στην εκπαίδευση σε όλους τους μαθητές με την υποστήριξη των ευπαθών ομάδων του μαθητικού πληθυσμού. Για να θεωρηθεί ποιοτική η προσχολική εκπαίδευση θα πρέπει το παιδί να μάθει στη διάρκειά της να εξερευνά τον κόσμο γύρω του με τις αισθήσεις του, ικανοποιώντας την περιέργειά του και αναπτύσσοντας διάθεση για μάθηση. Να ενεργοποιεί τη φαντασία του, να αναπτύσσει την δημιουργικότητά του και μαθαίνοντας μέσα από τη σχέση με τους γύρω του να προσπαθεί να συνεργάζεται. Να αντιλαμβάνεται την αισθητική και να ανακαλύπτει την τέχνη.
Επιπλέον, το παιχνίδι προσφέρει το πλαίσιο εκείνο μέσα στο οποίο τα παιδιά αναπτύσσουν τις έμφυτες τάσεις για υπομονή, συνεργατικότητα, επίλυση προβλημάτων, υπευθυνότητα και ανεξαρτησία. Τέλος, η μάθηση των παιδιών είναι αποτέλεσμα της κοινωνικοποίησης ανάμεσα σε αυτά και στους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους. Η τάση των παιδιών προς τη μάθηση είναι μια φυσική διαδικασία και προωθείται όταν τους προσφέρονται ευκαιρίες για συμμετοχή, αλληλεπίδραση και ανακάλυψη.
Συμπερασματικά, η προσχολική εκπαίδευση δεν έχει αντίκτυπο μόνο στην καλλιέργεια της γνώσης ενός παιδιού, αλλά και στην ευαισθητοποίησή του, στην ψυχολογία του και στην μετέπειτα ζωή του.
Από τις: Κωνσταντία Μαλαμά, Μαριάννα Κοκολάκη, Μαρινίκη Καστρινάκη
