Πήρα πινέλο και μπογιές
τον κόσμο να ζωγραφίσω
Όμως το χρώμα που βγαινε στον καμβά
ήτανε πάντα γκρίζο
Προσπάθησα να βάλω λίγο πράσινο
που είναι η ελπίδα
μα χάθηκε μέσα σε όλα αυτά
τα σκούρα και τα γκρίζα
Είπα να βάλω λίγο κόκκινο
που είναι η αγάπη
Μα έπεσε σαν μία σταγόνα βροχής
Στο πέρασμα της Μάγχης
Σκέφτηκα να βάλω λίγο λευκό
Αγνότητα να ρίξω
Μα έγινε ακόμα πιο έντονο
το γκρίζο
Πήρα και το κίτρινο
Τον ήλιο να φωτίσω
Όμως θυμήθηκα
πως σήμαινε το μίσος
Ο κόσμος τώρα μαύρισε
δεν έχει πια το γκρίζο
Και εγώ λυπήθηκα πολύ
Που δεν μπόρεσα λίγο
να τον φωτίσω
Μαρία Βαμβάκου (μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου)
