
Η φοβερή αυτή τραγωδία στις γραμμές των Τεμπών η οποία κόστισε την ζωή σε δεκάδες ανθρώπους δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, ούτε να ξεχαστεί με ευκολία. Δεκάδες άνθρωποι στερήθηκαν ξαφνικά το δικαίωμα της ζωής από ένα ‘’λάθος’’, ένα ‘’λάθος’’ που γέμισε πίκρα και θρήνο όλη την χώρα μας . «Πάρε με όταν φτάσεις» αυτή είναι η φράση που αντηχεί αυτή την στιγμή σε όλη την χώρα μας.
Μια μάνα ψάχνει το παιδί της κάτω από καμένα σίδερα , ένας πατέρας αναζητεί την κόρη του σε ένα θάλαμο νεκροτομείου, ένα παιδί δεν θα ξαναδεί την μητέρα του, δυο φίλοι δεν θα ξαναβρεθούν μαζί. Τι να πει κανείς σε αυτούς τους γονείς, σε αυτό το παιδί σε αυτούς τους φίλους που έμειναν πίσω; Και όλα αυτά από ένα ‘’λάθος‘’. Το «Λυπάμαι» και η συγγνώμη είναι λίγα μπροστά στα όσα συνέβησαν σε αυτούς τους ανθρώπους. Ντρέπομαι για τις ‘’καλές’’ υποδομές τις χώρας μου που για μια ακόμη φορά έφεραν τον θρήνο και την δυστυχία παντού, που για μια ακόμη φορά με κάνουν να θέλω να φύγω μακριά από εδώ. Και τώρα τι; Θα βγουν να ζητήσουν συγγνώμη οι ‘’ανώτεροι’’ και τι; Θα γυρίσουν πίσω όλοι αυτοί ή μήπως θα διορθωθούν οι υποδομές στην χώρα μας; Αν ήταν να έχουν διορθωθεί, θα είχαν γίνει εδώ και χρόνια.
Είμαι 17 χρονών και σε λίγα χρόνια θα μου ζητηθεί να ψηφίσω. Να ψηφίσω ποιους; Όλους αυτούς που για μια ακόμη φορά δεν κατάφεραν να μου παρέχουν το πιο απλό, ένα ασφαλές ταξίδι; Αυτούς που δεν κατάφεραν να παρέχουν ασφάλεια σε δεκάδες ανθρώπους; Αυτούς που στέρησαν οικογένειες, συγγενείς και φίλους; Αυτούς που δεν μπόρεσαν να μας παρέχουν τις απαραίτητες υποδομές; Ή αυτούς που θα κάνουν τα πάντα για να ξεχαστεί το θέμα;
Ζητώ συγγνώμη από αυτούς τους ανθρώπους, αν και αυτό είναι λίγο.
Μαρία Τότσκα, τμήμα Β4
Σάρα Λέκκα, τμήμα Β2
Βασιλική Τσιάνα, τμήμα Β4
Βαλάντης Δίντσκος , τμήμα Β2
Βασιλική Αμανατίδου, τμήμα Α2