Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πολύτιμα για τον άνθρωπο, μιας και αποτελούν τις εξουσίες εκείνες που του αναγνωρίζει το δίκαιο, με σκοπό την κατοχύρωση των έννομων συμφερόντων του. Το άτομο αισθάνεται προστατευμένο, έχοντας την πεποίθηση πως κανείς δεν μπορεί να καταπατήσει τα δικαιώματά του, ιδίως στις σύγχρονες κοινωνίες.
Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τις περιοχές του λεγόμενου «Τρίτου κόσμου». Εκεί, οι παραβιάσεις δικαιωμάτων, όπως πολιτικά, οικονομικά κ.τ.λ., είναι συνήθεις και δυστυχώς δε σταματούν εδώ. Το σημαντικότερο και οικουμενικό δικαίωμα, εκείνο της ζωής, όπως και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση παραβιάζονται επίσης. Καθημερινά, ακούμε για πολέμους, βασανισμούς και διώξεις μελών μειονοτήτων από αυταρχικά καθεστώτα, γεγονός που επιτείνει την εξαθλίωση των ανθρώπων και δυσκολεύει την πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια συχνά ακούμε ειδήσεις που έχουν να κάνουν με ανθρώπους, οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς, βιώνοντας στη συνέχεια το ρατσισμό και την εκμετάλλευση, καθώς και την παραβίαση των δικαιωμάτων τους ως προσφύγων παρά τη διεθνή κατοχύρωση αυτών.
Το πρόβλημα, όμως, δεν σταματά εδώ! Οι λαοί του «Τρίτου κόσμου», έρχονται αντιμέτωποι με την πείνα, την εξαθλίωση, τις λοιμώδεις ασθένειες και την αδυναμία πρόσβασης σε πόσιμο νερό. Τα γεγονότα αυτά αποδεκατίζουν τους λαούς αυτούς, με τραγικότερα θύματα τα μικρά παιδιά. Επομένως, μπορούμε να κάνουμε λόγο για κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση.
Στις χώρες αυτές, τα δικαιώματα στη μόρφωση, στην ασφάλιση, και στην περίθαλψη, υποβαθμίζονται στο μέγιστο βαθμό, στερώντας έτσι το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση και την ποιότητα της ζωής.
Όμως το πρόβλημα αυτό, απασχολεί μόνο τον «Τρίτο κόσμο»; Η απάντηση, είναι ασφαλώς όχι! Το φαινόμενο της παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, δεν περιορίζεται μόνο στις περιοχές αυτές, αλλά απασχολεί και τις «ανεπτυγμένες» χώρες της Δύσης.
Την παραβίαση των δικαιωμάτων στις ανεπτυγμένες χώρες δεν μπορεί να την αντιληφθεί κανείς άμεσα, γιατί επιφανειακά, φαίνεται πως όλα λειτουργούν ορθά και οι πολίτες ζουν αξιοπρεπώς σε τέτοιες προοδευτικές κοινωνίες.
Πώς είναι δυνατό όμως να συμβαίνει αυτό, όταν στη χώρα μας, όπως και σε άλλες χώρες της Δύσης, τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται σε βαθμό επικινδυνότητας; Το ποσοστό της ανεργίας, ανέρχεται στο 34,6%, ποσοστό, που αποδεικνύει ότι το δικαίωμα στην εργασία παραβιάζεται. Έμμεσα ή άμεσα, συνέπεια της ανεργίας, είναι η έλλειψη στέγασης και απαραίτητων για την επιβίωση αγαθών. Ο αριθμός των αστέγων στις πλατείες αυξάνεται μανιωδώς, αποδεικνύοντας έτσι την παραβίαση του δικαιώματος για μια αξιοπρεπή ζωή.
Πέρα όμως από την Ελλάδα, σ’ όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, παρουσιάζεται η καταπάτηση των δικαιωμάτων. Η παραπληροφόρηση, η σκανδαλοθηρία, η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου μέσου των Μ.Μ.Ε., παραβιάζουν το δικαίωμα των πολιτών στην υπεύθυνη και έγκυρη πληροφόρηση προσβάλλοντας την αξιοπρέπειά του.
Επομένως, όταν κάνουμε λόγο για παραβιάσεις δικαιωμάτων θα πρέπει να αναφερόμαστε και στις ανεπτυγμένες χώρες και όχι μόνο στον ‘Τρίτο κόσμο», αφού κι εκεί οι παραβιάσεις δικαιωμάτων είναι έντονες ακόμη και αν δεν είναι προφανείς.
Γι’ αυτό το θέμα σημαντικός είναι ο ρόλος της Παιδείας και των Γραμμάτων καθώς και ο ρόλος των διεθνών οργανισμών που καλούνται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα όλου του κόσμου για την προστασία των δικαιωμάτων.

Αναδημοσίευση : ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΓΙΑΣ, Καλλιορντός Αντώνης

ΝΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΔΗΣ, Δ΄Τάξη