Οι Έλληνες ήταν από τα αρχαία χρόνια δεμένοι με το νερό. Ολόκληρος ο πολιτισμός τους αναπτύχθηκε και προόδευσε χάρη στην ύπαρξη του νερού. Οι μεγαλύτερες πόλεις τους ήταν χτισμένες κοντά σε θάλασσες σε ποτάμια. Οι μύθοι και οι δοξασίες που περιέβαλλαν το υγρό στοιχείο ήταν πάντα άφθονες. Ο πλούτος τους βασίστηκε στις υδάτινες διαδρομές των πλοίων τους. Το νερό εξασφάλισε τη διατροφή, το εμπόριο, τις επικοινωνίες τους.

Στη μυθολογία, ένας απο τους πιο ισχυρούς θεούς ήταν ο Ποσειδώνας που προστάτευε τις θάλασσες, τα ποτάμια και τις πηγές. Πολλοί ποταμοί εμφανίζονταν ως θεοί (Αχελώος, Πηνειός, Αλφειός).  Οι Ναϊάδες ήταν θεότητες που ζούσαν δίπλα σε ποτάμια, πηγές και λίμνες και είχαν μαντικές και ιαματικές ικανότητες. Οι Νηρηίδες αντίστοιχα ήταν οι νύμφες της ήρεμης θάλασσας, φιλικές, όμορφες και περήφανες.