https://schoolpress.sch.gr/gelafantou/files/2024/05/Η-ιστορία-των-κυμάτων-ΛΥΚΟΦΡΩΝ.odt
“ Η ιστορία των κυμάτων”
Σκέψεις που κλυδωνίζονται,
συναισθήματα ανάμεικτα στην ποικιλία της ψυχής.
Σα ναυαγός αισθάνομαι
που εκτελώ το τελευταίο μου ταξίδι
παλαίμαχος του ονείρου.
Κάθε ρυτίδα μια υπενθύμιση στη γέρικη καρδιά μου!
Δακρύζω στο πέρασμα των αναμνήσεων.
Πώς άραγε να τελειώνει η διαδρομή;
Και κάθε μέρα που περνά ένα σκαλί μακρύτερα από τον θρόνο μου.
Ποτέ δε θέλησα να ξανοιχτώ σε ήρεμη θάλασσα,
ποτέ μου δεν επιθύμησα να αγκυροβολήσω σε απάνεμα λιμάνια.
Ήταν στο αίμα μου, βλέπεις, να διαλέγω τη φουρτούνα.
Απ” τη λαχτάρα μου να ζήσω όσα γίνεται περισσότερα ξέχασα να φοβάμαι!
Τώρα σκιά του πάθους μου, πλοίο της γαλήνης.
Θαυμάζω τους νέους ναύτες που στέκονται στην πρύμνη κι ατενίζουν το μέλλον.
Ρίγη συγκίνησης με διαπερνούν.
Ήμουν κι εγώ κάποτε σαν κι αυτούς.
Ατρόμητος, μα κι άπειρος απ΄της ζωής τα πάθη.
Τώρα είναι η δική τους σειρά να γνωρίσουν τα τέρατα που γεννά η φαντασία
όταν σε δέρνει η αρμύρα της μοναξιάς δεμένος στο κατάρτι.
Κι εγώ ξωμάχος σ” αυτό το ξερονήσι
προσμένω έναν σωτήρα να διηγηθώ τα όσα είδα κι άκουσα.
Να δώσει οίστρο στην ιστορία των κυμάτων.
Ζω με αυτήν την ελπίδα καθώς ο ήλιος βυθίζεται και πάλι
στης καρδιάς μου το μπλαβί πέλαγος.
Κάθε τέλος δικό μου είναι η αρχή κάποιου άλλου.
Έτσι δε λένε;
Ή τουλάχιστον, έτσι μου είπαν κάποτε.
