Ο θάνατος εορτάζεται,
για να μην προκαλεί φόβο
και η αποδόμηση είν” αναπόφευκτη
και ο πόνος τσουχτερός.
Υπαρκτή και αναγκαία μάλλον
η διαφθορά.
Το κάλλος κείτεται νεκρό
Σάπιο σαν νά “χει λέπρα.
Όπως κάθε τι που έχει νόημα…
Ο σκοπός είναι το τέλος·
Τέλος της ύπαρξης.
Και η συνοικία λάμπει:
Εκπέμπει τη φωτεινότητα του ηλίου
και αχνοφαίνεται
από τα ουράνια – ανέμελα – σώματα
(Μόνο στη γη υπάρχει πόνος)
Λάμπει το φως
και καλύπτει
επισκιάζει
την απουσία
της ζωής.
Κι ενώ η δυστυχία πλεονάζει
και λέξεις δεν υπάρχουν για να την αποδώσουν,
τα χαρούμενα πολύχρωμα φώτα
φωταγωγούν τη χαρούμενη, γιορτινή συνοικία
Την ψεύτικη.
Πέτρος Στεφανάκης
