Τα χρόνια εκείνα, τα σκοτεινά τα χρόνια, τα “απαγορευμένα” τραγούδια ήταν ο μόνος τρόπος για να εκφραστούν οι καλλιτέχνες αλλά και να εκφράσουν το ξεσηκωμένο κοινό, καθώς όλα περνούσαν από εξονυχιστικό έλεγχο . Φυσικά , αυτή η εξέγερση απαιτούσε “ αντάρτικη ψυχή “, και μέσα σε όλες αυτές τις αντάρτικες ψυχές που αντιστέκονταν σθεναρά ήταν και ο Νίκος Ξυλούρης.
Υπερήφανος κρητικός με χαρακτηριστικό γνώρισμα τη φωνή του, τραγουδούσε μέσα στο Πολυτεχνείο μαζί με τους εξεγερμένους φοιτητές, ελπίζοντας πως με όπλο τη φωνή τους θα δουν φώς μέσα σε αυτά τα σκοτεινά χρόνια. Μια μορφή δωρική θα έλεγε κανείς που ενώ η μουσική του πορεία ήταν σύντομη, κατάφερε όχι μόνο να μείνει το όνομά του ανεξίτηλο στις μνήμες μας για τη μουσική του, αλλά και για την συμπαράσταση στους φοιτητές τον Νοέμβρη του 1973.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν τον πολυτάλαντο καλλιτέχνη αφιερώνουμε στην μνήμη του αλλά και στον αγώνα του, δύο τραγούδια που κοσμούν την ελληνική μουσική και έχουν μείνει στις μνήμες μας με την ιδιαίτερη αυτή φωνή του Νίκου Ξυλούρη .
Επιμέλεια: Ανδρονίκη Δερμιτζάκη
*Την εικόνα σου (χρώματα κι αρώματα) (1972)
*Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου (1974)
Επιμέλεια: Δερμιτζάκη Ανδρονίκη
