17 Νοεμβρίου 1973, η ημέρα όπου οι αγανακτισμένοι νέοι του Πολυτεχνείου Αθηνών δίνουν την ζωή τους για την πατρίδα. Μία πατρίδα η οποία έχει περάσει πολλά.
Στις 21 Απριλίου 1967 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μαζί με τον Παττακό και τον Μακαρέζο παίρνουν με το “έτσι θέλω” την εξουσία στα χέρια τους. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν είναι σκληρά, και αυτή είναι μία ευγενική περιγραφή. Βασανισμοί, εξορία, απαγόρευση βιβλίων, τραγουδιών, λέξεων.
Οι νέοι δεν αντέχουν αυτή τη κατάσταση και αποφασίζουν να πάρουν δράση. Το πολυτεχνείο στις 14 Νοεμβρίου 1973 οι φοιτητές αποφάσισαν να κάνουν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον του βάναυσου στρατιωτικού καθεστώτος. Οι φοιτητές, οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου, μέσο του οποίου προσπαθούσαν να ξεσηκώνουν και να ενημερώνουν τον λαό. Συμβαίνουν πολλά σε πολύ λίγο χρόνο, κόσμος θρηνεί, κόσμος χάνεται. Όμως κερδίζεται και κατι• η ελευθερία. Ίσως όχι αμέσως, όμως ήταν η αρχή του τέλους. Του τέλους της χούντας.
Τα χρόνια έχουν περάσει. Τα πρόσωπα των φοιτητών εκείνων έχουν αλλάξει. Μα, φοιτητές θα υπάρχουν πάντα. Φοιτητές, μαθητές. Νέους• δυνατούς νέους, που παλεύουν για την ελευθερία. Είμαστε οι νέοι. Και ποτέ δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για το καλύτερο. Και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε.
Βλαχάκη Παρασκευή, , Βεργετάκη Μαρία (Emvie)
