Ήρθαν πάλι Χριστούγεννα
Κόσμος πέθανε.
Άδειασε το χωριό από τα γέλια,
τις φωνές
Τη ζωή.
Μόνο χιόνι
που μάτωσε.
Πόνος σε όλα τα μέλη.
Σαν Σούβλες που βλάπτουν κάθε κύτταρο,
κάθε κόκκο χρυσού
σάπιες στην άκρη
(Φυσικά!)
εξασφαλίζοντας έτσι τη μόλυνση
και τη φθορά.
Λιώνει λοιπόν ο τρύπιος χρυσός
της ανθρώπινης σάρκας
και πέφτει σάπιος και κόκκινος
- ξέχειλος από αρρώστια -
στάζει
στο χιόνι
που μάτωσε.
Γέλιο μου προξενεί
(και τη στιγμή αυτή που γράφω γελώ)
η ειρωνία που αιωρείται.
Οι άνθρωποι αγαπούν τη ζωή
Και κάνουν πολέμους
Και σκοτώνονται!
Για τον μαύρο χρυσό
της αποδομημένης ύλης
τον προγόνων.
Πέτρος Στεφανάκης
