ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΙΧΑΕΛΑΣ ΚΥΡΓΙΑΦΙΝΗ Απρίλιος 2024
Οι μαθήτριες της Α΄Λυκείου, Λήδα Πορίχη και Αλίκη Μπαντέ, με αφόρμηση την προσωπική τους ενασχόληση με τη μουσική και την έρευνά τους για τους καλλιτέχνες του Πολυγύρου, ζήτησαν να τους παραχωρήσει συνέντευξη η μουσικός Μιχαέλα Κυργιαφίνη, η οποία μεγάλωσε και αναζήτησε τα μουσικά της βήματα στον Πολύγυρο. Σήμερα, παρά τη νεαρή ηλικία της, είναι μια καταξιωμένη καλλιτέχνης με προσωπική μουσική παραγωγή και δημιουργία 5 δίσκων.
Πώς άρχισε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;
Πολύ basic ερώτηση. Άρχισα μουσική γύρω στα 4, οπότε να σας πω την αλήθεια, δεν έχω πολλές μνήμες για το πώς άρχισε. Από τα προνήπια ξεκίνησα με μεταλόφωνο και γύρω στα 5, επειδή ήθελα να πάω στα έγχορδα, αλλά δεν μπορούσα να έχω μεγάλο όργανο, όπως είναι η κιθάρα, το πρώτο όργανο που διάλεξα ήταν ο μπαγλαμάς, που είναι πολύ μικρός. Και μετά, γύρω στα 6,5 που έγινα λίγο πιο μεγάλο ανθρωπάκι, πήρα το πρώτο μου κιθαρόνι. Και από τότε ασχολούμαι μόνο με τη μουσική.
Και τα πρώτα σου ακούσματα ήταν από το σπίτι ή από κάπου αλλού;
Ακούγαμε μόνο καλή μουσική στο σπίτι, οπότε ήταν πολύ εύκολο. Δηλαδή ακούγαμε από κλασικό ροκ, μέχρι Χατζιδάκη και Θεοδωράκη κι αυτό σημαίνει ότι δεν είχα πολλά να ανακαλύψω μόνη μου σε ό,τι αφορά τη μουσική.
Και τι είδος μουσικής γράφεις;
Η δική μου μουσική εντάσσεται μέσα σε αυτό που λέμε έντεχνο και πειραματικό έντεχνο, γιατί κατά κύριο λόγο παίζω με έναν τρόπο που λέγεται λούπες, δηλαδή ένας τρόπος που ηχογραφεί τη μουσική και την αναπαράγει, οπότε ουσιαστικά παίζω τα δικά μου κομμάτια, τα οποία είναι ενορχηστρωμένα σε στούντιο, αλλά τα παρουσιάζω λίγο τροποποιημένα. Ουσιαστικά δεν επέλεξα να είμαι σε κάποιο είδος. Αυτό είναι η μουσική που μου αρέσει να γράφω και να αναπαράγω.
Επαγγελματικά με τη μουσική πώς αποφάσισες να ασχοληθείς;
Άρχισα να φτιάχνω τον πρώτο μου δίσκο στα 18, οπότε γύρω στα 21 μου, βγήκε ο δίσκος “Ετών 21”. Με είχε προσεγγίσει κάποια εταιρεία για την παραγωγή, ο δίσκος βγήκε και μετά κατευθείαν έπρεπε να κάνουμε την παρουσίαση. Έτσι, άρχισα επαγγελματικά να κάνω συναυλίες και ο ένας δίσκος μετά έφερε τον άλλο, οπότε φτάσαμε στον τέταρτο δίσκο και αισίως συνεχίζεται αυτή η διαδικασία.
Και ποιο θέμα είχε ο πρώτος δίσκος;
Δεν υπάρχει ακριβώς θεματολογία. Απλά σίγουρα με ενδιαφέρει να γράφω κοινωνικό και πολιτικό τραγούδι σε μεγάλο βαθμό. Οπότε, ίσως να εντάσσομαι περισσότερο εκεί.
Υπήρξε κάποιος είτε γνωστός καλλιτέχνης είτε συνεργάτης σου που να σε ενέπνευσε και να ακολούθησες κάποια του βήματα;
Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες. Αλλά δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να αντιγράψουν ή να πάνε σε πατήματα άλλων. Άρα, θεωρώ πως όλη μου η πορεία μέχρι σήμερα είναι κάτι το οποίο είναι πολύ συγκεκριμένο στο πώς λειτουργώ εγώ ως άνθρωπος. Από εκεί και πέρα εννοείται ότι υπάρχουν δουλειές τις οποίες τις θαυμάζω και τις εκτιμώ και τις ζηλεύω μέσα σε εισαγωγικά.
Θεωρείς πως υπάρχουν γενικά προκαταλήψεις που μπορεί να αποτρέψουν κάποιον από το να ακολουθήσει τη μουσική επαγγελματικά?
Φυσικά. Ο καλλιτέχνης είναι καθιερωμένος στη λογική του κόσμου ως ένας άνθρωπος ο οποίος δουλεύει αμισθεί, που πηγαίνει μόνο και μόνο γιατί θέλει να τον δει ο κόσμος και να τον χειροκροτήσει, οπότε, λειτουργεί υποτιμητικά μέσα στη ψυχολογία ενός ανθρώπου που θέλει να μπει σε αυτό το χώρο, όταν γύρω του όλοι τον αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο. Ή όταν του λένε ότι «να γίνεις μουσικός, αλλά σπούδασε πρώτα». Ή «να γίνεις μουσικός, αλλά μάθε πρώτα μια άλλη δουλειά, γιατί αυτό δεν είναι δουλειά». Η μουσική είναι δουλειά, είναι καθημερινή και σκληρή δουλειά. Ίσως να είναι πιο σκληρή από τις υπόλοιπες δουλειές, γιατί δεν λειτουργεί αξιοκρατικά, πήρα ένα πτυχίο, έκανα ένα μεταπτυχιακό, άρα αυτομάτως καθιερώνομαι. Είναι ένας χώρος στον οποίο πρέπει καθημερινά να αποδεικνύεις ότι αξίζεις. Οπότε ναι, νομίζω ότι η ενασχόληση με τη μουσική είναι πολύ υποτιμημένη στα μάτια του κόσμου.
Μέσα στην καραντίνα που δεν υπήρχαν τα live, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, ήταν πιο εύκολο να προωθηθεί κάποιος στον καλλιτεχνικό χώρο;
Η τεχνολογία είναι ένας μύθος. Είναι μια ατελείωτη πηγή πληροφορίας που σηκώνονται κάθε μέρα εκατομμύρια πράγματα. Δεν γίνεται να προωθήσεις καμία δουλειά μέσα από την τεχνολογία αν δεν έχεις ειδικές εταιρείες που πληρώνονται πολύ ακριβά για να κάνουν αυτό το πράγμα. Οπότε, η λογική ότι έχουμε το internet, άρα αυτομάτα μπορούμε να προωθήσουμε τη δουλειά μας, ειναι ένας τεράστιος μύθος για να υπάρχει άλλοθι στο ότι δεν υπάρχει σύστημα από πίσω να προωθεί τη μουσική στη χώρα.
Και τώρα που είπαμε και για live εμφανίσεις, πώς νιώθεις όταν εμφανίζεσαι ζωντανά στη σκηνή; Έχεις άγχος από πριν και ποιο είναι το συναίσθημα μετά από μια live εμφάνιση;
Δεν με αγχώνουν οι live εμφανίσεις. Είναι κάτι το οποίο περισσότερο με ταλαιπωρεί. Δεν τα χαίρομαι πολύ τα live , για αυτό τα κάνω πάρα πολύ σπάνια. Στην Ελλάδα έχουμε μπλέξει την τραγουδοποιία με το ζωντανό, επειδή η τραγουδοποιία δεν πληρώνεται. Κανονικά, όταν γράφεις τραγούδια, υπάρχουν οι εταιρίες δικαιωμάτων, οι οποίες κάνουν υποτίθεται σωστά τη δουλειά τους και με μέσα από αυτό πληρώνεσαι. Εμείς στην Ελλάδα ακόμη είμαστε σε πολύ πρώιμο στάδιο σε όλη αυτή τη διαδικασία. Οπότε αναγκαστικά ο τραγουδοποιός γίνεται και εκτελεστής του έργου του, για να μπορεί να επιβιώσει μέσα από τη μουσική. Εμένα η κύρια δουλειά μου είναι να γράφω μουσική, άρα το ότι μπαίνω στη διαδικασία να την παρουσιάσω είναι ένα κομμάτι για να μπορέσεις να βγάλεις τα χρήματα για την παραγωγή της δουλειάς σου.
Θεωρείς πως οι στίχοι είναι πιο σημαντικοί από τη μελωδία ή το αντίθετο; Ακούς τραγούδια μόνο για τους στίχους, δηλαδή να ξεχωρίσεις ένα τραγούδι για τους στίχους και όχι και τόσο για τη μελωδία του;
Ο στίχος είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα σε ένα τραγούδι, από την άποψη, αν είναι κάτι το οποίο είναι προσωρινό ή κάτι διαχρονικό. Υπάρχουν τραγούδια που μιλάνε για πράγματα που γίνανε πριν 60 χρόνια και θεωρούνται σήμερα διαχρονικά και μας αφορούν στο τώρα μας. Άρα αυτό από μόνο του είναι πολύ πιο σημαντικό από τη μουσική, στην οποία ελάχιστα έργα έχουν καταφέρει να παραμείνουν στο χρόνο, δηλαδή να μείνουν διαχρονικά μόνο μέσω της μελωδίας. Σίγουρα ο στίχος είναι μια σφραγίδα που μπορεί να μείνει ζωντανός οργανισμός χρόνια μετά από εμάς.
Εσύ γράφεις και στίχους και μελωδία; Τα τραγούδια σου έχουν κάποιους συμβολισμούς;
Ναι. Γράφω πολιτικό και κοινωνικό τραγούδι κατά κύριο λόγο. Άρα μιλάω για αυτά που με προβληματίζουν. Δεν ξέρω αν είναι τόσο άμεσο ή έμμεσο στον ακροατή, αλλά σίγουρα για μένα είναι πολύ ξεκάθαρο.
Γενικότερα, ανάλογα με την ψυχολογία σου, αλλάζει ο τρόπος που γράφεις και που τραγουδάς μια συγκεκριμένη περίοδο?
Η δημιουργία, τουλάχιστον για μένα,είναι κάτι το οποίο είναι εκτός της καθημερινότητας μου, δηλαδή το πώς είμαι ως άνθρωπος. Και νομίζω ότι οι περισσότεροι, όταν δημιουργούν, έχουν λαμπρές στιγμές του καλύτερου εαυτού τους. Άρα, ουσιαστικά, σε μένα δεν επηρεάζεται. Δηλαδή πολλά τραγούδια τα έχω δει στον ύπνο μου, έχω σηκωθεί και τα έχω γράψει. Μπορεί να είμαστε μέτριοι ή και κακοί στην καθημερινότητά μας, αλλά να μπορούμε να δημιουργούμε πράγματα τα οποία είναι πολύ καλύτερα από αυτό που είμαστε ως άνθρωποι.
Άρα, είναι απλά μικρές στιγμές που ξεπερνάς λίγο τον εαυτό σου.
Θα μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου, αν δεν έπαιζεις ποτέ μουσική?
Όχι. Θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο, να το φανταστώ.
Τι σου δίνει έμπνευση; Κάτι που θα δεις ή που θα ακούσεις ή ίσως κάποιος άνθρωπος;
Κυρίως ο τρόπος που παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου.
Έχει υπάρξει ποτέ περίοδος που να μην είχες καθόλου έμπνευση για καιρό;
Όχι, ακόμη είμαι πολύ νέα και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό στη δημιουργία, γιατί βλέπουμε ότι όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει, συνήθως υπάρχει μία φθορά. Τα σπουδαιότερα έργα των ανθρώπων γίνονται συνήθως στη νεότητά τους. Οπότε ακόμη θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, γιατί δεν βρέθηκα σε κάποιο αδιέξοδο. Φαντάζομαι ότι θα το βρω αργότερα μπροστά μου, αν είμαι τυχερή και επιβιώσω.
Πιστεύεις ότι η μουσική φέρνει τους ανθρώπους κοντά; Δηλαδή,αν ακούς παρόμοια μουσική ή άμα παίζεις και γράφεις παρόμοια μουσική με κάποιον άλλον, ότι αυτό σας φέρνει κάπως πιο κοντά;
Σε ό,τι αφορά τη σχέση του δημιουργού με τον κόσμο, είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις ανθρώπους που να σου λένε ότι ταυτίστηκαν με όλο αυτό ή ότι τους δημιούργησε κάποια συναισθήματα παραπάνω.Δεν πιστεύω πως η μουσική είναι μόνο ένας κώδικας επικοινωνίας. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που ακούνε τα ίδια πράγματα με μένα, που ακούν πολύ καλή μουσική και δεν έχουμε κανένα κοινό σημείο. Και από την αντίθετη πλευρά βρήκα ανθρώπους που μπορούμε να συμβιώσουμε και να συμβαδίσουμε και δεν έχουν καμία σχέση τα μουσικά μας ακούσματα. Άρα, είναι εν μέρει αλήθεια για μένα, όπως το εισπράττω ως δημιουργός, αλλά δεν είναι αλήθεια για μένα ως άνθρωπο στις παρέες μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Αν για το υπόλοιπο της ζωής σου μπορούσες να ακούς 3 άλμπουμ,ποια θα μπορούσες να ξεχωρίσεις ως τα πιο αγαπημένα σου;
Όχι, δεν μπορώ, δεν μπορώ. Είναι σαν αυτό που λέμε ποιο βιβλίο θα έπαιρνεις μαζί σου ή ποια ταινία. Σίγουρα, όμως, νομίζω ότι ένα από αυτά, δεν ξέρω ποιο άλμπουμ θα ήταν, σίγουρα, νομίζω ότι ένα Χατζιδάκη θα τον έπαιρνα. Αυτό είναι δεδομένο.
