Αμπελώνας, 11-11-1923
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Έχω πολλά νέα να σου πω… πριν από καμιά εβδομάδα εγκαταστάθηκαν στο χωριό μου μερικοί πρόσφυγες… έτσι τους είπε η μαμά….. από τη Μικρασία , γιατί εκεί στον τόπο τους είχαν κάτι σαν πόλεμο και έπρεπε να φύγουν γρήγορα!!
Αυτοί οι άνθρωποι είναι φτωχοί, πεινασμένοι, άστεγοι, εξαθλιωμένοι αλλά και πολύ φιλικοί.. το χωριό μας αμέσως τους βοήθησε δίνοντάς τους ρούχα, στέγη και φαγητό. Μάλιστα είχα ακούσει τον μπαμπά να λέει στη μαμά μου ότι δόθηκαν χρήματα σε ένα φούρναρη για να φτιάξει πολύ ψωμί για τους πρόσφυγες… Τι χαρά που ένιωσα!!!
12-12-1923
Γεια σου και πάλι αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πριν από ένα μήνα σου ξανάγραψα και σου μιλούσα για τους νέους μας κατοίκους, τους πρόσφυγες αλλά ,όπως φαίνεται, δεν είναι και τόσο ευχάριστα τα νέα. Το ψωμί δεν έφτανε για όλους και πεινούσαν πολύ… τότε ο θείος μου ο Νίκος που είχε κι αυτός ένα φούρνο αποφάσισε ο ίδιος να φτιάξει ψωμί και να τους το μοιράσει.
Έτσι, με τα λίγα του χρήματα αλλά τη μεγάλη του καρδιά μοίραζε στα προσφυγόπουλα ζεστά ψωμάκια και εμείς τα παιδάκια κάναμε τους ψωμο-ταχυδρόμους!!
Τα παιδιά είχαν τρελαθεί από τη χαρά τους …. τόσο… που τα έφαγαν μονομιάς!!!
Μέρα με τη μέρα όμως το αλεύρι λιγόστευε και ο θείος έφτιαχνε λιγότερα ψωμάκια….. Τότε πήρε την απόφαση να ζητήσει κι αυτός χρήματα από τον Πρόεδρο του χωριού…. Μακάρι να τα καταφέρει…
17-12-1923
Αγαπητό μου ημερολόγιο ,
Είμαι πολύ στενοχωρημένη ….τελικά ο θείος μου δεν κατάφερε να πείσει τον κυρ Θανάση, τον πρόεδρό μας να του δώσει χρήματα να αγοράσει καινούριο αλεύρι…
Ο πρόεδρός μας …καλός κύριος αλλά λίγο ανάποδος… θύμωσε που ο θείος μου έφτιαξε ψωμί χωρίς να πάρει την έγκρισή του…. δεν τον υπολόγισε…. είπε ο μπαμπάς μου.
Μια άλλη μέρα τον άκουσα να λέει ότι ο Πρόεδρος φοβήθηκε πως θα χάσει τη θέση του από τον θείο μου μιας και είναι τόσο καλός άνθρωπος ….πολιτικά συμφέροντα… τι να πω!!!
19-12-1923
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πάλι ….εδώ! Εμείς τα παιδιά του χωριού επειδή δεν μπορούμε να βλέπουμε τους νέους μας φίλους να πεινάνε, πήραμε κάποιες αποφάσεις. Χτες, είχαμε συγκεντρωθεί στην αυλή του σχολείου και συμφωνήσαμε να πείσουμε όλους τους κατοίκους του χωριού μας να υιοθετήσουν και από ένα πρόσφυγα…… δηλαδή να του δίνουν φαγητό, ψωμί, φάρμακα …ακόμα και δουλειά.
Από τη δική μας τη μεριά, αποφασίσαμε ότι ούτε ένα προσφυγόπουλο δε θα αφήσουμε να νιώθει μόνο του…. θα τον παίρνουμε μαζί μας όπου πάμε για παιχνίδι …ακόμα και στο σχολείο. Μόλις είπαμε αυτά στον δάσκαλο….. συμφώνησε μαζί μας και περίμενε πώς και πώς να γράψει στο μεγάλο του βιβλίο τους νέους του μαθητές!!
21-12-1923
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Το σχέδιό μας αρχίζει να ολοκληρώνεται…. ήδη τα παιδιά έχουν τρέξει από πόρτα σε πόρτα και έχουν ζητήσει από κάθε οικογένεια να προσφέρει ένα πιάτο φαγητό για το κάθε πρόσφυγα….. εμείς τα παιδιά το ονομάσαμε… « το πιάτο της αγάπης»….
22-12-1923
Δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε ημερολόγιό μου……. Ο κυρ Θανάσης , ο πρόεδρος αλλά και ο πρόεδρος του γειτονικού χωριού συγκινήθηκαν με την προσπάθειά μας και αποφάσισαν να δώσουν πολλά λεφτά στο θείο μου . Τώρα αυτός σκέφτεται να κάνει όχι μόνο ψωμιά αλλά νόστιμες πιτούλες και λαχταριστά γλυκά που θα στολίσουν το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μας.
25-12-1923
Αγαπητό μου ημερολόγιο, Χρόνια πολλά
Τελικά τα Χριστούγεννα έγιναν γιορτή χαράς , ελπίδας και αγάπης για όλους μας ….Ο κυρ Θανάσης παραχώρησε ένα μεγάλο χώρο της Κοινότητας και εκεί στρώθηκε το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι…. Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού μας και οι πρόσφυγες γιορτάσαμε μαζί τα Χριστούγεννα …..δεν έλειπε τίποτα από το τραπέζι μας….. Εμείς τα παιδιά παίζαμε… οι μεγάλοι τραγουδούσαν και οι πρόσφυγες ένιωθαν τη μεγάλη, ζεστή μας αγκαλιά!!!
Πόσο όμορφο είναι να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας!!!
