…Σκιά η αδελφή του που σήκωνε το τραπέζι.
Αφού τα άλλα παιδιά αποκοιμήθηκαν, αποφάσισε να μιλήσει στη μαμά του και να της πει τι ετοιμάζει. Τα συμφώνησαν και κίνησαν μαζί για το σπίτι του δασκάλου. Μόλις φτάσανε απ” έξω άρχισε να αγχώνεται και να το μετανιώνει. Πήρε όμως θάρρος, ξεροκατάπιε και χτύπησε το κουδούνι. Στην πόρτα τους περίμεναν ο δάσκαλος και η κόρη του. Όταν την είδε κοκκίνησε. Φορούσε ένα κατακόκκινο φόρεμα και μια λευκή κορδέλα στα ατημέλητα σγουρά μαλλιά της. Σκέφτηκε πόσο θα της πήγαιναν τα κόκκινα λουστρινένια γοβάκια.
Η μητέρα του άρχισε τη δουλειά, ενώ εκείνος στεκόταν ακίνητος μπροστά στην κοπέλα. Πήρε αυτή πρώτα θάρρος, τον πήρε απ” το χέρι και πήγαν μαζί στον κήπο του σπιτιού. Τότε ξεθόλωσε και αμήχανα της έδωσε το τυλιγμένο πακέτο με τα γοβάκια. Εκείνη απόρησε και τον κοίταξε. Εκείνος το μόνο που έκανε με το άγχος που τον διακατείχε ήταν να κουνήσει το κεφάλι του δείχνοντάς της να ανοίξει το πακέτο. Όταν είδε τα πανέμορφα κόκκινα γοβάκια τα μάτια της έλαμψαν. Πέταξε το κουτί, τα πήρε στα χέρια της, τα αγκάλιασε και έπειτα αγκάλιασε εκείνον. Η καρδιά του πήγε να σπάσει από τη χαρά. Η κοπέλα φόρεσε τα γοβάκια, τον ξαναπήρε απ” το χέρι, κάθισαν στο γρασίδι και μιλούσαν για ώρες, ώσπου ήρθε η ώρα το αγόρι να φύγει. Το όνειρο του είχε εκπληρωθεί. Τους επόμενους μήνες κάνανε συνέχεια παρέα. Λέγανε μεταξύ τους ό,τι κι αν τους απασχολούσε. Πλέον εκτός από φίλοι είχαν γίνει και κάτι παραπάνω.
Μια μέρα, αφού η κοπέλα είχε γυρίσει από βόλτα που είχε πάει με το νεαρό τσαγκαρόπουλο, ο πατέρας της, ο δάσκαλος, της ανακοίνωσε ότι βρήκε δουλειά κάπου αλλού και πρέπει να μετακομίσουν. Η κοπέλα έτρεξε στο δωμάτιο της, πήρε αγκαλιά τα γοβάκια και άρχισε να κλαίει. Το επόμενο πρωί το είπε στο τσαγκαρόπουλο κι εκείνος δεν πίστευε στα αφτιά του. Για λίγο καιρό δεν κάνανε παρέα, ώσπου ήρθε η μέρα του αποχωρισμού. Μόλις είδαν ο ένας τον άλλον αγκαλιάστηκαν και άρχισαν να κλαίνε. Υποσχέθηκαν ότι θα επικοινωνούν με κάθε τρόπο και ότι δεν θα χαθούνε. Μάλιστα η κοπέλα έδωσε το ένα λουστρινένιο γοβάκι σε εκείνον και τον αποχαιρέτησε. Από τότε κάθε φορά που βλέπουν το γοβάκι σκέφτονται ο ένας τον άλλον.
Μαριάννα
