Ο κορωνοϊός Covid-19 είναι ένας ιός που πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη του 2019 στην πόλη Γουχάν της Κίνας. Ο ιός αυτός προσβάλλει κυρίως το αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου. Από τότε που εμφανίστηκε έχει εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη και έχει εξελιχθεί σε πανδημία. Εξαιτίας του επηρεάστηκε η οικονομία και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Οι λέξεις που διαρκώς ακούγονται και χρησιμοποιούνται σήμερα είναι οι λέξεις «πανδημία» και «καραντίνα». Η τελευταία αποτελεί και τον μόνο τρόπο για να αντιμετωπίσουμε τον ιό στην παρούσα περίοδο. Έπρεπε όλοι να κλειστούμε στα σπίτια μας και να μην ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους για να μην μεταδοθεί ο ιός. Έκλεισαν τα σχολεία, το ίδιο και τα μαγαζιά και οι περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δουλεύουν από το σπίτι τους. Οι βόλτες επιτρέπονται μόνο σε συγκεκριμένες ώρες και συγκεκριμένα μέρη, αφού πρώτα πάρουμε την άδεια μετακίνησης, στέλνοντας μήνυμα ή εξηγώντας τον λόγο σε ένα χαρτί.
Το σχολείο άρχισε να λειτουργεί μέσω του διαδικτύου και η εξ αποστάσεως παρακολούθηση ονομάστηκε «τηλεκπαίδευση». Στην αρχή ήταν δύσκολο αλλά και βολικό, γιατί ξυπνούσαμε αργότερα και δεν χρειαζόταν να μετακινηθούμε. Στην πορεία όμως έγινε κουραστικό και μονότονο, αφού περνάμε πλέον τις περισσότερες ώρες της ημέρας μπροστά σε έναν υπολογιστή ή ένα κινητό. Χάσαμε τους φίλους μας και τις παρέες μας και όλες οι ημέρες έγιναν ίδιες και βαρετές. Γιορτές και γενέθλια τα περνάμε μόνο με την οικογένεια μας, χωρίς δώρα και συναντήσεις.
Για τους ανθρώπους που ξεκίνησαν να δουλεύουν από το σπίτι τα πράγματα ήταν πρωτόγνωρα. Από τη μία μέρα στην άλλη σταμάτησαν να πηγαίνουν στη δουλεία τους, έχασαν κι αυτοί τους φίλους και συναδέλφους τους και αναγκάστηκαν να μεταμορφώσουν το σπίτι τους σε χώρο εργασίας. Απομονώθηκαν από όλους, ενώ ζουν πλέον και αυτοί κάθε ημέρα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, προσπαθώντας να συνδυάσουν τη δουλειά και την οικογένειά τους μέσα στο ίδιο σπίτι, τις ίδιες ώρες.
Από τη άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να πηγαίνουν στη δουλειά τους και νιώθουν ανασφάλεια με αυτό. Υπάρχουν επαγγέλματα όμως που είναι πολύ επικίνδυνα, όπως συμβαίνει με τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν κάθε μέρα με το άγχος της αρρώστιας, είναι καχύποπτοι με όλους και καταλήγουν τελικά να είναι απομονωμένοι.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο από τον κορωνοϊό είναι οι ηλικιωμένοι, αφού έχουν περισσότερα προβλήματα υγείας. Αυτό τους κάνει να αισθάνονται ανασφαλείς και αμήχανοι απέναντι σε αυτόν τον αόρατο εχθρό, αισθάνονται κούραση, κατάθλιψη και μοναξιά, αφού αναγκάζονται και αυτοί να απομονωθούν από τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Τέλος, υπάρχουν δυστυχώς και οι άνθρωποι που έχασαν τις δουλειές τους, αφού πολλά μαγαζιά έκλεισαν, γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Οι άνθρωποι έμειναν χωρίς δουλειά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να φροντίσουν την οικογένειά τους και τους ηλικιωμένους γονείς τους.
Αναφέροντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η ασθένεια είναι ένας εχθρός που ο καθένας μας διαχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο. Ελπίζουμε όμως στο τέλος να βγούμε νικητές και να κερδίσουμε και πάλι τη ζωή μας! Να ξαναβρούμε τους φίλους και τις οικογένειές μας, χωρίς άγχος και φόβο και να γιορτάσουμε ξανά όλοι μαζί, με χαρά και αγάπη!
Ευχόμαστε λοιπόν όλος ο κόσμος να ξαναβρεί τη χαρά, που έχει εξαφανιστεί από τη ζωή μας!
Έλλη – Άκης
