Αρχικά γίνεται η παραλαβή του ελαστικού και ζυγίζεται η ποσότητα, γιατί όλα αυτά είναι μετρήσιμα στοιχεία. Στη συνέχεια γίνεται η πρώτη κοπή στους δύο τεμαχιστές με δυναμικότητα επεξεργασίας 150 τόνων ημερησίως και από κει και πέρα το ελαστικό παίρνει το δρόμο της κοκκοποίησης με την οποία αφαιρείται το ατσάλι και το λινό.
Το ελαστικό του IX έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε λινό, ενώ των φορτηγών έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ατσάλι. Κι εκεί φυσικά είναι το μεγάλο πρόβλημα γιατί για να αφαιρεθεί το ατσάλι έχουμε μεγάλες φθορές σε μαχαίρια. Γιατί η αρχή λειτουργίας των σπαστήρων είναι ότι γίνεται μια συνεχείς περιστροφή με μαχαίρι έτσι ώστε να τεμαχιστεί το ελαστικό. Στο κάτω μέρος υπάρχει κόσκινο σε συγκεκριμένη διάμετρο. Η αφαίρεση γίνεται με μαγνήτη και πραγματοποιείτε σε ποσοστό 97-98%. Στην συνέχεια ακολουθεί η φάση των κοκκοποιητών, στην διαδικασία των οποίων βγαίνει σίδερα και λινό. Το τελικό προϊόν δεν πρέπει να έχει ούτε σίδερο, ούτε λινό.
Η διαδικασία επεξεργασίας δεν είναι ένας απλός τεμαχισμός, αλλά είναι αρκετά πιο σύνθετη, καθώς στα ενδιάμεσα στάδια τα μηχανήματα είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να διαχωρίζουν όλα τα υλικά που συνθέτουν το προϊόν που ανακυκλώνεται. Στο τέλος από τα ελαστικά έχουμε τρία διαχωρισμένα καθαρά και επαναχρησιμοποιήσιμα υλικά. Το λάστιχο σε κόκκο, το ατσάλι και την πούδρα του ελαστικού, πούδρα που δημιουργείται στα διάφορα στάδια της κοπής του
Πηγη: http://digilib.teiemt.gr/jspui/bitstream/123456789/5041/1/STEF852008.pdf
