Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης η οποία γενικά αναφέρεται στην κίνηση του σώματος, συνήθως ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος. Έτσι μπορούν να εκφραστούν διάφορα συναισθήματα.

ΜΠΑΛΕΤΟ
•Το μπαλέτο είναι είδος χορού, με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία.Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε είδος χορού υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, με δική του ορολογία και δομική σύσταση. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι” αυτόν τον σκοπό. Το μπαλέτο διδάσκεται σε σχολές ανά τον κόσμο, σε καθεμία από τις οποίες εναποτίθενται στοιχεία του πολιτισμού και της ιδιοσυγκρασίας του κάθε λαού. Ο χορός αυτός καθεαυτής καθορίζεται στα βήματα και τις κινήσεις του, ως μέρος μιας διεργασίας που ονομάζεται χορογραφία, η οποία με τη σειρά της εκτελείται από επαγγελματίες του χώρου και περιλαμβάνει άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως την ηθοποιία και τη μιμητική. Θεωρείται μία από τις πλέον υψηλόβαθμες τέχνες, που απαιτεί πολυετή εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο. Η εξέλιξη του μπαλέτου περιλαμβάνει τα είδη του εξπρεσιονιστικού και νεοκλασικού μπαλέτου, αλλά και στοιχεία του σύγχρονου χορού.

STREET DANCE
•Το Street dance αναφέρεται σε στυλ χορού-ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης-που εξελίχθηκε έξω από στούντιο χορού σε οποιοδήποτε διαθέσινο ανοιχτό χώρο, όπως σε δρόμους, πάρτυ, νυχτερινά κέντρα και σχολεία. Συχνά είναι αυτοσχεδιαστικού και κοινωνικού χαρακτήρα, ενθαρρύνοντας την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία με τους θεατές και άλλους χορευτές. Αυτοί οι χοροί είναι ένα μέρος της κουλτούρας της γεωγραφικής περιοχής που προέρχονται. Δύο παραδείγματα του street dance περιλαμβάνουν το Β-boying (breakdancing), το οποίο προέρχεται από την Νέα Υόρκη και το Shuffle Μελβούρνης από την Αυστραλία.

ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ
•Στην Ελλάδα, ο όρος «μοντέρνος χορός» χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ομάδα χορών που χορεύονται ατομικά (solo) ή σε ομάδες (group dances), και περιλαμβάνει το hip-hop, το break dance, το rn’b, το funky, τη jazz και άλλα χορευτικά είδη. Ομαδικά τμήματα μοντέρνων χορών λειτουργούν στις περισσότερες σχολές χορού και μπαλέτου. Ένα τυπικό ομαδικό μάθημα είναι δομημένο σε ενα σκέλος. Πρώτο σκέλος αποτελείται από την προθέρμανση ή αλλιώς το «ζέσταμα». Οι μαθητές, με την βοήθεια της δασκάλας ή του δασκάλου τους, εκτελούν μία ακολουθία ασκήσεων και χορευτικών κινήσεων διάρκειας περίπου 10 λεπτών. Με τις ασκήσεις αυτές θερμαίνονται οι μύες του σώματος και έτσι ο μαθητής προστατεύεται από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της εντατικής χορευτικής άσκησης.

ΧΙΠ ΧΟΠ
•Το χιπ χοπ ίναι κίνημα υποκουλτούρας και τέχνης που σχηματίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τους Αφροαμερικανούς και Πουερτορικανούς[1] του νότιου Μπρονξ της Νέας Υόρκης.[2][3] Έγινε ευρύτερα γνωστό στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ στη δεκαετία του 2000 έγινε το πιο δημοφιλές είδος μουσική στον κόσμο. Ο DJ Afrika Bambaataa της Zulu Nation, που θεωρείται ως ένας από τους τρεις Ιδρυτές Πατέρες της χιπ χοπ κινήματος,[4] υπογράμμισε τους ακρογωνιαίους λίθους της χιπ χοπ κουλτούρας, επινοώντας τους εξής όρους: το λεκτικό ρυθμικό ύφος «rapping» (ή αλλιώς MCing ή emceeing), το DJing, δηλαδή τη δημιουργία ήχων με record players και DJ mixers (ακουστικά), το b-boying/breaking (σωματικά) και την τέχνη γκράφιτι, την οποία χαρακτήρισε ως «γραφή με αερόλυμα» (οπτικά).[5] Άλλα στοιχεία της χιπ χοπ υποκουλτούρας και τέχνης είναι, μεταξύ άλλων, η χιπ χοπ κουλτούρα και ιστορικές γνώσεις του κινήματος (διανοητικά και φιλοσοφικά), το beatboxing ένα είδος κρουστικών ήχων, ο χορός του δρόμου, η αφροαμερικανική αργκό, και το είδος χιπ χοπ μόδας και στυλ. [6][7][8]
•Ο όρος «χιπ χοπ» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, γραπτά, από τον Steven Hager στην εφημερίδα The Village Voice.

ΣΑΛΣΑ
•Ο χορός σάλσα είναι ένας λάτιν χορός που δημιουργήθηκε από τους ισπανόφωνους της καραϊβικής και από τους ισπανόφωνους μετανάστες στις ΗΠΑ. Ο χορός Σάλσα αναμιγνύει στοιχεία από διάφορους αφρικάνικους και ευρωπαϊκούς χορούς. Βασικές επιρροές τις Σάλσα είναι οι χοροί Σον, Ρούμπα, Γκουαράτσα, Μπόμπα.
•Ο χορός Σάλσα χορεύεται κυρίως σε ζευγάρια, αν και υπάρχουν και σόλο φόρμες, και η Ρουέδα που χορεύεται σε κύκλο όπου τα ζευγάρια ανταλλάσσουν τους παρτενέρ τους.

ΖΟΥΜΠΑ
•Η λέξη Zumba, προέρχεται από την αργό της Κολομβίας και σημαίνει «γρήγορα» και χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει την δράση των μελισσών σε μία κυψέλη όταν κουνάνε τα φτερά τους για να ρίξουν τη θερμοκρασία. Είναι μία αερόβια μορφή άσκησης που κινητήρια δύναμη της είναι οι λάτιν ρυθμοί που συνδυάζονται και με διεθνείς ρυθμούς. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που αναμιγνύει βήματα χορών της Λατινικής Αμερικής όπως σάλσα, μερένγκε, ρεγκετόν, κούμπια, σάμπα, καλύψο, τάνγκο κ.α. με κινήσεις καρδιοαναπνευστικής άσκησης. ημιουργός της Zumba είναι ο Κολομβιανός Beto Perez ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 90 ενώ δίδασκε διαπίστωσε ότι είχε ξεχάσει τις κασέτες του για το πρόγραμμα γυμναστικής που έκανε. Αντικατέστησε λοιπόν τις κασέτες του προγράμματος με τις κασέτες λάτιν που είχε μαζί του και αυτοσχεδίασε. Η συνέχεια είναι μία ιστορία επιτυχίας αφού η Zumba έφτασε στο Μαϊάμι και από κει άρχισε να εξαπλώνεται με γεωμετρική πρόοδο. Έτσι, εντελώς αυθόρμητα δημιούργησε ένα νέο είδος χορού – γυμναστικής, που επικεντρωνόταν στο να αφήσεις τη μουσική να σε κινεί, αντί να μετράς τα βήματα πάνω στη μουσική.

ΤΑΓΚΟ
•Το τάγκο, από τα Ισπανικά, είναι είδος μουσικής (σε ρυθμό 2/4 ή 4/4) και αντίστοιχου χορού. Το τάγκο γεννήθηκε, ήκμασε και ακμάζει ακόμη στην περιοχή του Ρίο δε λα Πλάτα, δηλαδή στην Αργεντινή και την Ουρουγουάη, αλλά και διαδόθηκε σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Η Ισπανική λέξη tango ετυμολογείται πιθανόν από την γλωσσική οικογένεια Niger-Congo της Δυτικής Αφρικής και είναι συγγενής με την λέξη tamgu (χορός/χορεύω) της γλώσσας Ibibio αυτής της οικογένειας.

Οριεντάλ
•Ο χορός Οριεντάλ ή χορός της κοιλιάς, όπως είναι ως επί το πλείστον γνωστός στον δυτικό κόσμο είναι ο σημερινός αποκαλούμενος χορός της ανατολής. Παρότι φαινομενικά ο χορός της κοιλιάς είναι αρκετά ελεύθερος, στην πραγματικότητα διέπεται από αυστηρούς κανόνες, και είναι εκτελεστικά ιδιαίτερα δύσκολος. Υπάρχουν πολλά είδη χορού της κοιλιάς, ανάλογα με τη μουσική, την προέλευση και το επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα.

ΛΑΤΙΝ

•Ο χορός λάτιν έχει την καταγωγή του στην λατινική Αμερική. Τυπικοί χοροί λάτιν είναι οι Τσα τσα τσα, Ρούμπα, Σάμπα, Σάλσα, και Μάμπο. Μερικοί δάσκαλοι χορού επίσης συμπεριλαμβάνουν το Τανγκό και το Αργεντίνικο Τανγκό παρόλο που είναι εντελώς διαφορετικοί στην μορφή τους. Επίσης σε κάθε χώρα υπάρχουν και άλλοι παραδοσιακοί χοροί Λάτιν. Στην Αργεντινή υπάρχουν οι Τσακαρέρα, Γκάτο, Εσκοντίδο και Ζάμπα. Στη Βολιβία υπάρχουν οι Μορενάδα, Γιαμεράδα, Καποράλες και ο πρόσφατα δημιουργηθείς Τίνκου.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ
•Ο Σύγχρονος χορός είναι ένα όνομα που δόθηκε στο σύνολο των διαφόρων χορευτικών φορμών του 20ού αιώνα. Αποτελείται από διάφορα συστήματα και μεθόδους τα οποία εξελίχθηκαν από το Μοντέρνο και Μεταμοντέρνο χορό. Για τους χορευτές του σύγχρονου, ο χορός είναι μια εκδήλωση έκφρασης και δεν υπάρχει συναίσθημα που δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τον χορό. Ο χορός μπορεί να εκφράσει την χαρά, την ευτυχία, την λύπη, την οργή, το πάθος, την απογοήτευση, και κάθε έκφανση της ζωής του ανθρώπου. Ο σύγχρονος χορός επιτρέπει στους χορευτές να κινούνται ελεύθερα, χωρίς να θέτει κανόνες και περιορισμούς, γι” αυτό και αποτελεί την απόλυτα ελεύθερη έκφραση κάθε χορευτή. Η ιστορία του σύγχρονου χορού ξεκίνησε στην Αμερική στα τέλη του 1920 ως μία μορφή αντίδρασης στις αυστηρές δομές του μπαλέτου. Η γυναίκα που έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονο χορού θεωρείται από πολλούς ότι ήταν η Isadora Duncan. Η Duncan απέρριψε τους κανόνες που επέβαλλε το μπαλέτο στην τεχνική εκτέλεση των βημάτων, στην ενδυμασία και στο στήσιμο των χορευτών, θεωρώντας ότι έρχονταν σε αντίθεση με την ανθρώπινη φύση.

Αλβανού Εβελίνα  Α΄τάξη