Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών…
Μαθήτριες και μαθητές του Γυμνασίου μας ύστερα από τη διδασκαλία και την ενασχόλησή τους με ποιήματα στα πλαίσια του μαθήματος των κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας αποφάσισαν να συνθέσουν δικά τους ποιήματα, τα οποία με μεγάλη χαρά δημοσιεύουμε!
Η συντακτική ομάδα
Η βροχή είναι καταστροφική
η βροχή είναι λυτρωτική
άλλοτε προσωρινή
και άλλοτε σταδιακή
αλλά το σίγουρο είναι ότι υπάρχει
μήπως δεν είναι απλά ένα φαινόμενο
αλλά ο κύκλος της ζωής που αιώνια θα κρατάει;
Μαρία Γεωργαλλή
Εκείνο το βράδυ ήταν που με στιγμάτισε
εκείνο το σκληρό το απανωτό
εκείνο το βράδυ που μου άλλαξε όλη μου τη ζωή
ο ρυθμός της βροχής που έπεφτε
τα αστέρια που έλαμπαν σαν τη ψυχή ενός αθώου
παιδιού
ο ήχος ο ασταμάτητος που ακουγόταν εκείνη την
ώρα.
το νερό που κυλούσε στο πρόσωπό μου
και τα ασταμάτητα γέλια μαζί με αυτές τις επικριτικές
φωνές
Μαίρη Καφεντζάκη
Δε θέλω άλλο πια να κρύβομαι
θέλω ελεύθερα να ζω
να σκέφτομαι και να μιλώ
να ξέρω τι πάει να πει σ’ αγαπώ
να ξέρω τι πάει να πει
άνθρωπος
και δε φοβάμαι να δοκιμάσω
πώς είναι ο άνθρωπος
Χρήστος Γαμπιεράκης
Βροχή, η μόνη μου φίλη
πλέον είμαι μόνος
όλοι οι άλλοι δεν ακούνε
δεν κοιτάνε
παρά μόνο μιλάνε
πλέον είμαι μόνος
εγώ και η βροχή
κάθε σταγόνα που πέφτει
σαν μια λέξη
κάθε κεραυνός
σαν μια κραυγή
μέχρι που γνώρισα αυτή.
Είμαστε μαζί τώρα (τώρα μαζί και ταιριαστοί)
όμως ποτέ δε θα ξεχάσω τη βροχή
κάποιες φορές
όταν βρέχει βγαίνω έξω
αλλά κοιτάω, ακούω
όμως δε μιλάω
Χρήστος Γαμπιεράκης
Ιερός στρατιώτης
Ένας αληθινός στρατιώτης
ποτέ δεν πολεμά
γιατί μισεί αυτόν που
έχει μπροστά του
αλλά γιατί αγαπά
αυτούς που έχει πίσω του
Σε αγάπησα και σ’ αγαπώ
Σε αγάπησα και σ’ αγαπώ
σε αγάπησα για το μέσα σου
αλλά έμαθα να λατρεύω το έξω σου
έμαθα κάθε βράδυ να πεθαίνω
αλλά να ξανανασταίνομαι
για ένα μόνο χαμόγελό σου
απλά για να δω τα μάτια σου
για να ακούσω τη φωνή μου
για να σε αγαπήσω
για να πεθάνω για ένα σκοπό ιερό
για σένα
Επανάσταση
Κάποιος μπορεί να πει ότι είμαι επαναστάτης
γιατί επαναστατώ από το ανθρώπινο μυαλό
την αδικία και την καταπίεση
που θέλει να έχει φωνή
αλλά οι άλλοι δε θα ακούνε
που θα φωνάζει αλλά δε θα ακούνε
γιατί είναι κουφοί
Χρήστος Γαμπιεράκης
Σήμερα βροχή.
Μέρα χαράς, μέρα λύπης
πέφτουν οι σταγόνες μία μία
και η μόνη σκέψη στο μυαλό
είναι το πότε θα σε δω.
Είμαι δίπλα στο παράθυρο,
να ακούω τη βροχή
και στα χέρια μου κρατάω μια φωτογραφία μας·
όμως η μόνη λέξη που σκέφτομαι
και μπορώ να πω,
είναι σ’ αγαπώ
Βασούλα Δρακιού
Μου μοιάζει η βροχή,
είναι σαν κι εμένα, μελαγχολική.
Άλλες φορές δυσβάσταχτη
και άλλες λυτρωτική
άλλες φορές σύντομη
και άλλες ατελείωτη.
Με τη βροχή να τα βάλει κανείς
μπορεί;
Άραγε ποιος θα τολμούσε
να το σκεφτεί;
Πόσο μου μοιάζει η βροχή
ο καθένας θα
μπορούσε να το δει
Δέσποινα Νισυρίου
Πέφτει βροχή πολλή
κι εγώ στο σπίτι μοναχή
κάθομαι στο κινητό περιμένοντας
ένα μήνυμα να δω
Την αγκαλιά σου νοσταλγώ
στα μάτια να σε ξαναδώ
να σου πω το πόσο πολύ σ’ αγαπώ
κι αυτό το βλέμμα σου
μια πυρκαγιά που μου ανάβει στην καρδιά
μου θυμίζει παλιές στιγμές
και είναι σαν να γίναν όλα χθες
και δεν μπορώ να φανταστώ πως
δεν είσαι πια εδώ
η βροχή να πέφτει δυνατά
και εσύ να με έχεις αγκαλιά
μα τώρα δε μπορώ να το σκεφτώ
πώς γίναμε έτσι εμείς οι δυο;
Μακάρι να γύριζες πάλι εδώ
να σου λεγα πόσο πολύ σ’ αγαπώ
να σε δω στα μάτια για ακόμη μια
φορά γιατί μακριά σου δε μπορώ
Ελένη Πότσου
Η ψιχάλα έγινε βροχή
και η βροχή πλημμύρα
στο νου όταν σε έφερα
ξέσπασε καταιγίδα
Μελαγχολεί ο ουρανός
και σύννεφα μαζεύει
μελαγχολεί και η καρδιά
στο νου όταν σε φέρνει
απελπισμένα η σκέψη μου
ψάχνει το καλοκαίρι
κάτω από τον ξάστερο ουρανό
να μου κρατάς το χέρι
Μαρία Περάκη
Μεσ’ στα σύννεφα κοιτώ
και μου θυμίζει το χειμώνα
περιμένω πως και πως
να περάσει η πλημμύρα να σε δω
με σένα φεύγει η μοναξιά
και βγαίνει το ουράνιο τόξο
μέσα στην καταιγίδα τη δυνατή
είσαι εσύ η λάμψη της αστραπής
Νίκος Περάκης
Σήμερα το βράδυ
ακούγοντας μουσική, άρχισε να πέφτει
σιγανή βροχή.
Εκείνη την ώρα
ένιωσα ανασφάλεια, μοναξιά
ήταν τόσο άδεια
όλη η βραδιά
ένιωσα λύπη
στεναχώρια, εγκλωβισμό
άραγε πού να ‘ναι
αυτό που έψαχνα τόσο καιρό;
Ψάχνω έναν φίλο
να έχω να μιλώ
μα κανέναν πια δε βρίσκω
δε ξέρω τι να πω!
Τώρα η βροχή μού θύμισε
παλιές καλές στιγμές
όνειρα μεγάλα,
θυμούς, πίκρες, χαρές.
Θέλω να ξαναζήσω
όλα τα παλιά
μα όλοι έχουν φύγει
και νιώθω μοναξιά…
Κατερίνα Παναή
Μια νύχτα με βροχή
το μόνο που σκέφτομαι είσαι εσύ
εσύ που ήρθες μια μέρα καλοκαιρινή
και έκανες τη ζωή μου πιο λαμπερή
Ήταν η πιο όμορφη γιορτή
όταν σε είχα πρωτοδεί
και θυμάμαι είχα πει
τι μανάρι είσαι εσύ
Όλα γύρω μαγικά
έως και φανταστικά
με κρατούσες αγκαλιά και μου αγόραζες γλυκά,
πάστες και ζαχαρωτά
Η ζωή σαν λούνα παρκ
με τραγούδια χαρωπά
στο τρενάκι με κρατούσες
και μου έδινες φιλιά
Τώρα έφυγες εσύ
κι έχω μείνει μοναχή
να κοιτάζω τη βροχή
Μαριλού Τσιάμη
Στεκόμουν ακίνητη στη βροχή
δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν εκεί
ο φόβος μου, ο θυμός μου
κύλησαν αργά
ακούμπησαν το κορμί μου
πλένονταν μακριά
Ένιωσα ωραία που στάθηκα εκεί
γιατί κανένας, μα κανένας
δε βλέπει διαφορά στα δάκρυα
με τις σταγόνες της βροχής
Δανάη Σιφουνιού
Θυμάμαι η βροχή να πέφτει
κι εσύ να μου κρατάς το χέρι
σκέψεις και συναισθήματα μεικτά
πως ήμασταν μαζί παλιά
Αναμνήσεις να μου καίνε το μυαλό
τη στιγμή που μου έλεγες το σ’ αγαπώ
η βροχή να πέφτει δυνατά
κι εσύ να με κρατάς σφιχτά
Τώρα κάτω απ’ τη μαύρη συννεφιά
μόνο θλίψη και μοναξιά
πώς καταλήξαμε και οι δυο
κάτω από τον ίδιο ουρανό
Αναστασία Χατζηστρατή
Σχολιάστε
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
