ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ηλεκτρονικό περιοδικό γυμνασίου Παραδεισίου

Μια ωραία χειμωνιάτικη μέρα ,που καθόμουν στο σπίτι μου, για λίγη ώρα ακόμα προτού πάω κι εγώ στο νοσοκομείο να ξεκινήσω την δουλεία μου ,έπιασα να δω ένα ενθύμιο που είχα από την παιδική μου ηλικία τότε που ήμουν στο δημοτικό. Σκέφτηκα την υπέροχη δασκάλα μου που ακόμα θυμάμαι, την ωραία συμπεριφορά και την αγάπη που είχε σε εμάς και στην δουλειά της, που την έκανε να γίνεται όλο και πιο καλή. Ακόμα θυμήθηκα τους συμμαθητές μου που αγαπούσα πολύ και σκέφτηκα και την καλύτερη μου φίλη την Μαρία που τότε ήμασταν αχώριστες. Αχ, τι ωραία που ήτανε τότε. Λοιπόν ωραία αυτά αλλά πρέπει να πάω και στην δουλειά μου όπου με περιμένουν δυο πολύ ωραίες εκπλήξεις. Στο νοσοκομείο περιμέναμε τέσσερεις νέους γιατρούς της ίδιας ειδικότητας.  Όταν ήρθαν αυτοί οι γιατροί έπρεπε να περάσουν από το γραφείο μου για να τους δώσω κάποια πράγματα που χρειάζονταν. Μόλις μπήκαν κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και καταλάβαμε ότι ήμασταν συμμαθητές από το δημοτικό και τότε ενθουσιαστήκαμε. Τα ονόματά τους ήταν  Κωνσταντίνος Σπανός, Μαρία Ρόμπα,  Κωνσταντίνος Βαρδέλης και  Ευρυδίκη Διακολιού. Καθήσαμε και οι πέντε στο γραφείο μου και αρχίσαμε να λέμε διάφορες ιστορίες από το σχολείο. Η Μαρία μας ρώτησε αν θυμόμαστε κάποιες ανοησίες της Κατερίνας όταν της έκανε ερωτήσεις η κυρία και όλοι είπαμε κάτι από αυτά που έλεγε η Κατερίνα …

Η Μαρία είπε