Η Αστραδενή γίνεται ποίημα…

του Λάζαρου Τσιτιρίδη, Β2

Αστραδενή
Ξέρω πέρασες δύσκολα!
Άλλο παιδί μπορεί να μην άντεχε τις τόσες αλλαγές.
Έχασες τον αδερφό σου, το σχολείο σου
Τους φίλους σου. Το υπέροχο νησί σου
Πόσο πολύ αγάπησα τη Σύμη μέσα από τις περιγραφές σου!
Πόσο θα ήθελα να την επισκεφτώ
Έτσι κλείνω τα μάτια, ανεβαίνω στα άστρα και να έφτασα κι εγώ στο νησί σου.
Έλεγες αλήθεια Αστραδενή. Δε θέλω να φύγω από εδώ. Είναι τέλεια!
Ανοίγω τα μάτια μου. Βρίσκομαι πάλι στην πόλη.
Κάπου ψάχνω να σε βρω
Πού είναι το κορίτσι που μου κρατούσε συντροφιά τόσες μέρες;
Που έπαιρνα δύναμη, από τη δύναμή του.
Ακόμα κι όταν σου άλλαξε η δασκάλα το όνομα
Εσύ βρήκες το θάρρος να το πεις.
Κι όταν τα άλλα παιδιά δε σε έκαναν παρέα
Εσύ δεν κρατούσες κακία σε κανένα
Αστραδενή αν ήσουν χρώμα θα ήσουν το λευκό
Κι αν ήσουν λουλούδι θα ήσουν γιασεμί
Κι αν κάποιος θέλησε να πειράξει τον χιτώνα σου
Εσύ να μη λυγίσεις.
Μείνε δυνατή, κάνε το για εσένα

Κάνε το για όλα τα κορίτσια
Κάνε το για όλους εμάς που σε αγαπήσαμε
Κανέναν Εφιάλτη δε θα αφήσουμε
να πειράξει την καρδιά σου, το μυαλό σου
Κι όλοι μαζί θα γίνουμε μια αγκαλιά για εσένα
Μην αλλάξεις για κανέναν Αστραδενή.
Μείνε αυτό που ήσουν πάντα
Ένα υπέροχο αγνό και καλό κορίτσι.