«Η Έξοδο», του Γιάννη Βλαχογιάννη (2)

Σε αυτήν ανάρτησή μας χρησιμοποιήσαμε ως έμπνευση μας το πεζοτράγουδο του Γ. Βλαχογιάννη «Η Έξοδο«, για να παραγάγουμε μέσω της δημιουργικής γραφής γραπτά κείμενα.

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν την επιστολή που στέλνει η Μάνθα σε συγγενικό της πρόσωπο, με την οποία περιγράφει την κατάσταση που βιώνει στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και την απόφαση που λαμβάνεται από τους Μεσολογγίτες για την ηρωική Έξοδο.

Μεσολόγγι, 9 Απριλίου 1826

Αγαπημένε μου ξάδερφε Γιάννη ,

σου στέλνω αυτό το γράμμα, για να σου πω ότι μου έχετε λείψει πολύ όλοι σας. Εδώ στο Μεσολόγγι τα πράγματα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, αφόρητα θα έλεγα. Είμαστε πολιορκημένοι από τους Τούρκους σχεδόν ένα χρόνο. Οι αντοχές μας λιγόστεψαν και πλέον έχουμε απελπιστεί!

Η καθημερινότητά μας έχει γίνει ένας Γολγοθάς! Φοβόμαστε για τη ζωή μας. Πλέον δεν αναγνωρίζουμε ούτε την πόλη μας ούτε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Σε κάθε γειτονιά υπάρχουν χαλάσματα. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι βόμβες δεν κατέστρεψαν μόνο τα σπίτια μας, αλλά και «χάλασαν» πολλούς από μας. Δεν προλαβαίνουμε να κλάψουμε τους αγαπημένους μας. Όπως ξέρεις, εγώ έχασα τον άντρα μου, το Γιώργη, πριν από ένα χρόνο, όταν η μπόμπα τον έκοψε στα δυο.

Τώρα, έχω μείνει μόνη μου και η μεγάλη μου αγωνία είναι η τύχη της Ανθής μου! Πρέπει με κάθε τρόπο να την προστατεύσω, να την σώσω από αυτή τη φρίκη που ζούμε! Τα πράγματα όμως είναι δύσκολα. Και αυτό γιατί δεν έχουμε μόνο να αντιμετωπίσουμε το βόλι και το σπαθί του Τούρκου αλλά την πείνα και τις αρρώστιες! Δεν έχει απομείνει πια τίποτα στο Μεσολόγγι, που να μπορεί, έστω και προσωρινά, να ξεγελάσει αυτό το θεριό! Ούτε μία ξερή αρμυρήθρα ούτε ένα ψάρι στη λίμνη! Οι συνθήκες που σου περιγράφω έχουν επιδεινώσει την υγεία της Ανθής! Οι δυνάμεις της έχουν εξαντληθεί!

Λίγους μήνες πριν ο Μιαούλης προσπάθησε να πλησιάσει την πόλη μας με τα πλοία του, όμως δεν κατάφερε να σπάσει τον αποκλεισμό μας. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι δεν μας έχει μείνει παρά μόνο μία επιλογή. Αποφασίσαμε, σήμερα, το βράδυ, να μαζευτούμε όλες οι γυναίκες, χήρες, ανύπαντρες, νιές, γριές μαζί με τα παιδιά τους η καθεμία μας και φορώντας φουστανέλες να βγούμε από την πόλη! Να πολεμήσουμε σώμα με σώμα τον Τούρκο, να μην παραδώσουμε τα όπλα!

Ξάδερφε μου, δώσε σε παρακαλώ αυτό το μήνυμα σε όλους τους συγγενείς μας εκεί στη Ζάκυνθο που είσαι. Ελπίζω με τη βοήθεια του θεού και της τύχης να καταφέρουμε να βγούμε ζωντανοί από αυτή την κόλαση! Ο μεγάλος μου φόβος είναι μήπως η Ανθή δεν αντέξει. Τη συμβούλευσα να κρατά συνεχώς τη φουστανέλα μου! Να πιάνεται με τα χεράκια της από πάνω μου!

Γιάννη μου, δώσε μου την ευχή σου! Μακάρι να ξαναβρεθούμε ζωντανοί έστω και έξω από το Μεσολόγγι! Στείλε στην οικογένειά σου και σε όλους τους συγγενείς μας την αγάπη μας!

Σε φιλώ

Μάνθα