Η ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Στο τετράδιο οι γραμμές, στο πάτωμα τα σχήματα,
ψηφίδες που ενώνονται, σαν σκέψεις ακαθόριστες,
μια ατελείωτη χορογραφία,
όπου το κάθε κομμάτι ξέρει ακριβώς πού ανήκει.
Πολύγωνα που μπλέκονται,
σχηματίζοντας κόσμους με νόημα κρυφό.
Σαν φίλοι που ταιριάζουν τέλεια,
δίχως ποτέ να αφήνουν κενά.
Η γεωμετρία μιλάει σε γλώσσα αυστηρή,
μα εγώ βλέπω τέχνη στα πλακίδια αυτά—
ένα παζλ, μια ιστορία,
ένας χάρτης που οδηγεί στη συμμετρία.
Άραγε κι εμείς έτσι δεν είμαστε;
Ψάχνουμε το μέρος που μας ταιριάζει,
μέσα σε ένα μοτίβο, φαινομενικά τυχαίο,
μα ίσως προκαθορισμένο εξαρχής.
Παπουτσή Νάντια Β3
