Ο Μίκης Θεοδωράκης πέρασε επώδυνα την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα. Βρέθηκε στη φυλακή και στην εξορία, στο εξωτερικό, πάντα παλεύοντας για τις ελευθερίες των λαών και των Ελλήνων μέσα από τις συναυλίες και τα τραγούδια του.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους μεγαλύτερους μουσικοσυνθέτες της σύγχρονης Ελλάδας, περιγράφει την εμπειρία του από τα τελευταία έτη της χούντας. Εκείνη την περίοδο ταξίδευε στην Αμερική, αφού είχε προηγουμένως επισκεφθεί και βοηθήσει χώρες όπως το Ισραήλ. Ο ίδιος αναφέρει πως πληροφορήθηκε την εξέγερση του πολυτεχνείου στον Καναδά, όταν τον ειδοποίησε ένας φίλος του από το τηλέφωνο και άκουσε τα τραγούδια του. Από τότε αγωνιούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Μπορεί η κατάληψη να έληξε με την έφοδο του τάνκ, αλλά το ενδιαφέρον συνέχιζε να υπάρχει. Ο Θεοδωράκης συναντά τον Καραμανλή και συγγράφει άρθρα, τα οποία φτάνουν στην Ελλάδα εμψυχώνοντας τον λαό και δημιουργώντας αναταραχή στο καθεστώς. Την ίδια περίοδο, οι μεγάλες προσωπικότητες της εποχής συνεδριάζουν στο Λονδίνο για να αποφασιστεί η εξέλιξη του πολιτειακού ζητήματος.
Από καλλιτεχνικής άποψης, ο Μίκης Θεοδωράκης εκφράζει έντονη πικρία, επειδή θεωρεί πως η Χούντα οδήγησε μια ολόκληρη γενιά στο να αγνοεί τα τραγούδια του. Οι δίσκοι του έφταναν στην χώρα μας και φυλάσσονταν με διάφορα τεχνάσματα, λαθραία, ενώ όσοι ανακαλύπτονταν από την Χούντα καταστρέφονταν, διότι θεωρούνταν αντικαθεστωτικοί. Παρόλα αυτά συνθέτει τα λιανοτράγουδα και επενδύει με ήχο την ταινία Σέρπικο.
Τελικά, μπορεί να βρισκόταν στο εξωτερικό και να έκανε συναυλίες, αλλά ποτέ δεν έπαυσε να αγωνίζεται και να πιστεύει στην ελευθερία, βοηθώντας τους λαούς να απαλλαγούν από τις δικτατορίες χωρίς όπλα, απλά με…τη μουσική.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΒΙΑΡΑΣ
