Χωρίς Βιτρίνα, ντοκιμαντέρ, 2019 Γυμνάσιο Αλικιανού Χανίων

Χωρίς Βιτρίνα

Περιγραφή ταινίας:

Το ντοκιμαντέρ «Χωρίς Βιτρίνα» παρακολουθεί τις δραστηριότητες τριών μαθητών του Γυμνασίου Αλικιανού Χανιών εκτός του σχολικού τους χώρου, όταν πιάνουν δουλειά στη λαϊκή αγορά της περιοχής τους, βοηθώντας τους δικούς τους τόσο στην πώληση των φρούτων και λαχανικών που παράγουν, όσο και στην περισυλλογή τους από τα κτήματά τους. Στο ντοκιμαντέρ καταγράφονται τέλος οι εμπειρίες τους μέσα από την ενασχόλησή τους με τη συγκεκριμένη δουλειά, όπως και τα μελλοντικά τους σχέδια.

 

Δραστηριότητα πριν τη θέαση της ταινίας

Οι μαθητές/τριες κλήθηκαν να απαντήσουν στο παρακάτω ερώτημα:

Με βάση τον τίτλο της του ντοκιμαντέρ ποια πιστεύετε ότι θα είναι η υπόθεση του;

Ακούστηκαν αρκετές ιστορίες, που έπλασαν οι μαθητές/τριες χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους. Μερικές ήταν οι εξής:

Υπόθεση 1: Η ταινία μάλλον μιλάει για καταστήματα που δεν έχουν βιτρίνες, ίσως επειδή είναι μυστικά, λόγω του ότι πουλάνε πράγματα που είναι παράνομα.

Υπόθεση 2: Η ταινία πιθανόν να αναφέρεται σε ανθρώπους που δουλεύουν από το σπίτι τους, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία και το διαδίκτυο.

Υπόθεση 3: Το ντοκιμαντέρ ίσως παρουσιάζει την πραγματική κατάσταση που βιώνουν ορισμένοι άνθρωποι, δηλαδή χωρίς να προσποιούνται, χωρίς να κρύβουν τον εαυτό τους ή τα συναισθήματά τους, αλλά λέγοντας στον φακό την αλήθεια τους. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας.

Υπόθεση 4: Το ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να έχει ως θέμα του τη ζωή σε μέρη της Ελλάδας που δεν είναι «τουριστικά» ή «προβεβλημένα» και που οι κάτοικοί τους αντιμετωπίζουν δυσκολίες και προβλήματα, π.χ. ως προς τις μετακινήσεις ή θέματα υγείας, εκπαίδευσης των παιδιών κτλ.

Δραστηριότητα επέκτασης σεναρίου – σκηνής

Οι μαθητές/τριες χωρίστηκαν σε ομάδες. Κάθε ομάδα επέλεξε ένα από τα τρία παιδιά και συνέχισε το σενάριο του ντοκιμαντέρ, παρακολουθώντας τον κάθε ήρωα χωριστά μετά το τέλος της δουλείας του στη λαϊκή ή στα κτήματα, π.χ. όταν επέστρεφε στο σπίτι του και ετοιμαζόταν για τα μαθήματά του ή όταν έβγαινε βόλτα με τους φίλους του.

Ακολουθεί μια ιδέα από αυτές που δημιούργησαν οι μαθητές/τριες:

Σκηνή: Σάββατο Βράδυ στα Χανιά

Τόπος – Χρόνος:

ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΧΑΝΙΩΝ – ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ

Πρόσωπα σκηνής:

ΓΙΑΝΝΗΣ: το παιδί στο ντοκιμαντέρ, που μαζεύει άγρια χόρτα στο χωράφι του και τα πουλάει στη λαϊκή.

ΜΑΝΟΣ και την ΕΛΕΝΑ: φίλοι του Γιάννη από το σχολείο.

Ο Γιάννης περπατάει χαλαρά με δύο φίλους του, τον Μάνο και την Έλενα. Έχουν μόλις τελειώσει μια βόλτα στα μαγαζιά και τώρα κατευθύνονται προς μια καφετέρια στην πλατεία. Ο Γιάννης φοράει τζιν και ένα απλό T-shirt. Δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του στη λαϊκή.

ΜΑΝΟΣ: (Σπρώχνοντας φιλικά τον Γιάννη) Εντάξει, ρε Γιάννη, παραδέξου το. Η εβδομάδα σου ήταν χειρότερη από τη δική μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ (Χαμογελώντας) Μην το λες. Κάθε Σάββατο πρωί, ξύπνημα στις έξι, μετά λαϊκή, μετά χωράφι… μέχρι να φτάσει το βράδυ, νιώθω σαν να με έχει πατήσει τρένο.

ΕΛΕΝΑ Και γιατί το κάνεις; Δεν μπορείς να πεις στον πατέρα σου «όχι»;

ΓΙΑΝΝΗΣ (Ανασηκώνοντας τους ώμους) Δεν είναι τόσο απλό. Είναι δικό μας το μαγαζί, δικά μας τα κτήματα. Αν δεν βοηθήσω εγώ, ποιος θα βοηθήσει; Και ξέρεις, έχει κι τη φάση του. Μαθαίνω πράγματα.

ΜΑΝΟΣ Τι πράγματα; Πώς να πουλάς ντομάτες;

ΓΙΑΝΝΗΣ (Γελώντας) Και πώς να διαλέγεις τις σωστές! Αλλά και πώς να μιλάς με τον κόσμο, να διαπραγματεύεσαι. Και κυρίως, πόσο κόπο θέλει να βγει το μεροκάματο.

ΕΛΕΝΑ (Προβληματισμένη) Καλά, εγώ ακόμα δεν καταλαβαίνω πώς βρίσκεις χρόνο για όλα αυτά και μετά για διάβασμα.

ΓΙΑΝΝΗΣ (Κουνώντας το κεφάλι) Δεν βρίσκω πάντα. Γι’ αυτό τα βράδια του Σαββάτου είναι ιερά. Μου αρέσει να ξεδίνω. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι όταν τελειώσω το σχολείο, ίσως να μείνω εδώ και να ασχοληθώ πιο σοβαρά με αυτό. Να το εκσυγχρονίσω.

ΜΑΝΟΣ Τι λες τώρα; Είσαι τρελός; Δεν σκέφτεσαι να φύγεις; Να πας Αθήνα, Θεσσαλονίκη, κάπου αλλού;

ΓΙΑΝΝΗΣ Εννοείται το σκέφτομαι! Αλλά και εδώ υπάρχει μέλλον. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Άσε που μου αρέσει η φύση, το να δουλεύω με τα χέρια μου.

Φτάνουν σε ένα τραπέζι έξω από την καφετέρια. Κάθονται και ο Γιάννης παίρνει μια βαθιά ανάσα, χαλαρώνοντας.

ΕΛΕΝΑ Λοιπόν, τι θα πιούμε; Εγώ θέλω μια σοκολάτα.

ΓΙΑΝΝΗΣ (Με ένα πλατύ χαμόγελο) Εγώ, μια γκαζόζα. Να πάρω δυνάμεις για την επόμενη εβδομάδα!

Και οι τρεις γελάνε…